Terwijl de crisis van de kosten van levensonderhoud aanhoudt en stijgende voedsel-, verwarmings-, elektriciteits- en benzineprijzen met zich meebrengt, is er een minder bekend effect dat de crisis heeft. Statistieken van de Britse overheid laten zien dat het aantal abortussen in Engeland en Wales met 17 procent is gestegen tussen januari en juni 2022, vergeleken met dezelfde periode in 2021, en experts geloven dat dit een direct gevolg is van de crisis in de kosten van levensonderhoud. De jaarlijkse abortusstatistieken voor 2023 zijn uitgesteld tot januari 2024 vanwege een achterstand bij de verwerking van formulieren, maar de British Pregnancy Advisory Service (BPAS) ziet de aantallen blijven stijgen.
Sarah*, een afgestudeerde, had het gevoel dat ze geen andere keuze had dan haar zwangerschap in april 2022 af te breken, voornamelijk vanwege haar financiële situatie. Lees hieronder haar verhaal, in haar eigen woorden.
De dag dat ik ontdekte dat ik zwanger was, was het St. Patrick’s Day. Ik begon het gevoel te krijgen dat ik ziek werd en ik moest de hele tijd plassen. Ik was laat ongesteld, dus kocht ik een test. Die was positief.
Ik woonde met twee vriendinnen in een studentenhuis in Liverpool, waar ik tweedejaars was en nu vier weken zwanger. We zouden uitgaan op de avond dat ik het hoorde – de stad gaat helemaal los omdat er een grote Ierse bevolking is – maar nadat ik een positieve zwangerschapstest had gekregen, besloot ik thuis te blijven. Mijn vrienden steunden me, maar ze konden alleen maar luisteren.
Terwijl iedereen uitging en plezier maakte, was ik alleen en dacht ik over alles na. Ik voelde me gewoon verloren. Dat is de enige manier waarop je een situatie als deze echt kunt beschrijven – helemaal verloren.
Ik belde mijn moeder en ik weet nog dat ik zo mijn best deed om niet te huilen. Ze vertelde het aan mijn vader en reed vier uur naar Liverpool om met me te praten. Ze nam me mee naar huis toen ze besefte dat ik tijd met mijn familie nodig had; ze waren allebei zo behulpzaam. Ze waren duidelijk net zo geschokt, maar ze deden hun best om er voor me te zijn.
Mijn partner was ver weg, dus dit moest allemaal telefonisch besproken worden, wat best moeilijk was. We waren anderhalf jaar samen toen dit allemaal gebeurde, en daarvoor al veel langer bevriend, maar hij wilde helemaal niet dat ik de baby zou krijgen. Ik slikte de gecombineerde orale anticonceptiepil sinds mijn 14e, en op mijn 20e vond ik dat ik er een tijdje mee moest stoppen. We waren condooms gaan gebruiken, maar dat moet mislukt zijn zonder dat we het doorhadden. Het leidde er uiteindelijk toe dat we uit elkaar gingen, omdat hij me gewoon geen keuze liet.
Hoewel ik al heel vroeg alle symptomen had, was het allemaal zo onverwacht. Sommige ochtenden werd ik wakker en was ik heel blij dat ik zwanger was en dacht ik: “Ja, ik kan dit!”. Maar naarmate de dag vorderde, dacht ik er nog eens over na en tegen de avond had ik een heel ander beeld.
Het is geen geheim dat de kosten van alles omhoog zijn gegaan; ik kon zelfs nauwelijks het hoofd boven water houden. Ik had £250 per maand van mijn studielening voor eten en rekeningen. Omdat ik een student was en totaal geen ervaring had met het beheren van geld, gaf ik meestal alles binnen de eerste twee weken uit en leefde ik de rest van de maand van weinig geld. Zelfs als ik bij Aldi en Lidl ging winkelen, waren de voedselprijzen zo gestegen dat ik mijn wekelijkse boodschappen moest budgetteren.
De beslissing werd me nooit duidelijker, maar uiteindelijk had ik het gevoel dat ik liever een fout maakte en zonder kind kwam te zitten, dan dat ik een fout maakte en met een kind kwam te zitten, want een kind is voor altijd. Ik zou hoe dan ook van het kind gehouden hebben, maar een abortus was gewoon logisch voor mij. Er waren zoveel factoren waardoor ik niet in staat zou zijn geweest om het leven aan het kind te geven dat ik echt wilde, en dat maakte het voor mij zeker. Financieel, hoe kon ik voor ons beiden zorgen?
Ik berekende de kosten van de baby en de zwangerschap met alle dingen die ik nodig zou hebben, en het was compleet onmogelijk. Een baby krijgen was bijna geen optie voor mij en ik denk dat dat was wat ik zo moeilijk vond, want het enige wat ik ooit in mijn leven wilde zijn, was een moeder zijn.
Het zou ook niet eerlijk zijn geweest, want we weten niet wanneer deze crisis in de kosten van levensonderhoud zal eindigen. Je kunt dat over elk moment in je leven zeggen, maar ik denk dat als het erop aankomt om daadwerkelijk voor een kind te kunnen zorgen, het voelt alsof de keuze je wordt ontnomen.
“Ik zou niet in staat zijn geweest om het leven te geven aan het kind dat ik echt wilde, en dat is wat me er zeker van maakte. Financieel gezien, hoe kon ik voor ons beiden zorgen?”
Toen ik eenmaal besloten had, was de British Pregnancy Advisory Service (BPAS) geweldig en ze deden echt hun best om te helpen, maar vrouwendiensten worden zo ondergefinancierd in dit land. Mijn plaatselijke vrouwenziekenhuis was in die tijd ook gesloten. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe moeilijk het was om een afspraak te maken voor een beoordeling met een verpleegster of arts (wat verplicht is voordat je een abortus mag ondergaan in het Verenigd Koninkrijk). Ik moest minstens een uur in de wacht staan voordat ik iemand te spreken kreeg, en het was bijna onmogelijk om een scan te krijgen (die ook nodig is voor een abortus) omdat er te weinig afspraken waren. Mijn artsen waren ook bezorgd over de pijn die ik had, dus ze wilden eerst weten of de zwangerschap buitenbaarmoederlijk was voordat ze me toestemming gaven om de zwangerschap af te breken.
Ze boden me een scan aan voor een maand na mijn eerste telefonische consult, maar die was niet in de buurt van mijn woonplaats, wat zo moeilijk was. Uiteindelijk moest ik £100 betalen – waar mijn moeder vriendelijk aan meehielp – voor een privéscan, omdat ze de medicatie (mifepriston en misoprostol) niet wilden voorschrijven voordat ik de scan had gehad. Dat maakte een toch al stressvolle en hartverscheurende situatie nog stressvoller. Het is niet hun schuld, het is gewoon zo dat het systeem zo kapot is.
De abortus zelf, die ik met 7 weken onderging, was zowel emotioneel als lichamelijk moeilijk. Het kostte me echt veel tijd om het te accepteren. Het verwerken van een relatiebreuk en een abortus was zo moeilijk, en het betekende ook dat ik in de zomer – toen de prijs van mijn studentenhuisvesting gehalveerd was – heel veel dronk, omdat ik gewoon niet wist hoe ik met dingen om moest gaan.
Ik heb me lang schuldig gevoeld, maar achteraf kan ik terugkijken en erkennen dat dit het beste voor me was. Als ik het meeste uit mijn leven of dat van mijn kind wil halen, was een baby krijgen niet de juiste weg, en ik heb toen de juiste beslissing genomen.
Ik zal het nooit vergeten; het is niet iets waar je ooit echt overheen komt, maar wel iets waar je verder mee kunt. Ik ben sindsdien afgestudeerd aan de universiteit en ik ben van plan om volgend jaar naar de VS te verhuizen – wat niet mogelijk zou zijn geweest met een baby. Ik heb nog geen nieuwe relatie, maar ik begin wel te daten.
Er is een kans dat je daarna een geweldig leven en geweldige ervaringen kunt hebben, en je moet je nooit schuldig voelen als je jezelf op de eerste plaats zet. Ik wil nog steeds op een dag een kind als de tijd rijp is qua mentale en financiële stabiliteit, maar dat is iets wat ik voor mezelf in de toekomst zie. Op dit moment ben ik gelukkig single en concentreer ik me op mijn carrière.
Een woordvoerder van BPAS vertelde aan fafaq: “In de afgelopen 18 maanden hebben we een ongekende stijging gezien in het aantal mensen dat via BPAS abortusdiensten zoekt, en we hebben er hard aan gewerkt om ervoor te zorgen dat alle vrouwen zo dicht mogelijk bij huis op een tijdige, meelevende manier toegang tot zorg kunnen krijgen.
“Sinds het begin van 2022 hebben we onze capaciteit over de hele dienst opgeschaald om onze wachttijden te verminderen, omdat we beseffen hoe belangrijk snelle toegang tot zorg is voor vrouwen die een behandeling aanvragen.”
Om een afspraak te maken, of voor vertrouwelijk advies over uw zwangerschapsopties, kunt u MSI Reproductive Choices bellen op 0345 300 8090 voor Engeland, Schotland en Wales, 0333 234 2184 voor Noord-Ierland, of 1 800 849 091 voor de Republiek Ierland, elke dag van 7.00 tot 18.00 uur.
*Naam is veranderd.
– Zoals verteld aan Gabriella Ferlita
Afbeelding Bron: Getty / Raimund Koch Roberto Machado Noa peepo