Het was 3 uur ’s nachts toen ik rustig op de achterbank van een Uber sprong. De chauffeur draaide zich om, verward en zei: ‘We brengen je naar de eerste hulp?’
Het was een primeur voor ons allebei. Ik voelde me dom, maar dit was de gemakkelijkste manier om als jonge vrouw die alleen in San Francisco woonde naar het ziekenhuis te gaan. De afgelopen weken had ik last van hoesten en moeite met ademhalen. Die nacht was mijn ademhaling zo moeizaam dat ik niet kon slapen. Nadat ik een verpleegsterslijn had gebeld, werd ik aangespoord om naar het ziekenhuis te gaan om het te laten controleren.
Dus daar zat ik, helemaal alleen op de eerste hulp, in een stad waar ik nog maar twee maanden woonde. Ik voelde me nog dwazer toen de verschillende tests die op mijn longen werden uitgevoerd niets ongewoons lieten zien. De dokter vroeg: ‘Heeft iets de laatste tijd uw stressniveau aanzienlijk verhoogd?’
Mijn lichaam probeerde wanhopig om te gaan met de immense veranderingen die in elk aspect van mijn leven hadden plaatsgevonden.
Tot die tijd nam ik aan dat ik een vreemde zomerkoudheid had die was veranderd in iets ernstigers. Maar in werkelijkheid probeerde mijn lichaam wanhopig om te gaan met de immense veranderingen die in elk aspect van mijn leven hadden plaatsgevonden. Ik woonde in een stad die groter was dan waar ik eerder had gewoond, terwijl ik me aanpaste aan een nieuwe rol bij een startup in een ongelooflijk snelle omgeving. Ik had mezelf niet de tijd of ruimte gegeven om alles wat er was gebeurd te verwerken, en het gooide mijn lichaam in een lus.
Ik heb mijn hele leven fysieke symptomen van stress ervaren, hoewel ze van het ene moment op het andere verschillen. De laatste tijd heb ik mijn kaak zo hard op elkaar geklemd dat ik wekenlang hoofdpijn zal hebben. Zelfs als ik tegen mezelf zeg dat ik ermee moet ophouden, blijven mijn botten opgesloten, net zo strak als mijn focus.
Wanneer deze symptomen voor het eerst optreden, associeer ik ze nooit met wat er in mijn leven gebeurt. Om de een of andere reden verbinden mijn lichaam en geest zich niet op die manier – maar de afgelopen maanden heb ik geprobeerd deze fysieke symptomen te herkennen voor wat ze zijn: stress.
Ik begon zelfzorgartikelen toe te voegen aan mijn takenlijst en het veranderde mijn leven
We hebben het allemaal weleens meegemaakt. Je zit midden in een chaotische week en een bergachtige zit duikt je kin op. Je voelt je opgeblazen na het afhalen van stress voor de vierde keer deze week. Je nek en schouders doen pijn door te lang over je laptop te hangen. Je maag, je hoofd, je spieren, je geest verlangt naar verlichting.
Als mijn leven chaotisch wordt, stop ik vaak alles en geef ik mezelf over aan een helse week. Ik blijf veel te laat op, ga uit eten voor het gemak, sla een training over voor meer slaap en laat mijn appartement een puinhoop achter. Dan begint die hoofdpijn naar binnen te kruipen. Mijn schouder- en nekspieren krijgen een beetje pijn. De keelpijn waarvan ik dacht dat die weg was, is terug met een nieuw vuur.
In mijn inspanningen om de effecten van stress te verminderen, heb ik geleerd hoe belangrijk routine kan zijn. Als het voelt alsof alles uit de hand loopt, probeer ik nog harder in mijn routine te leunen. Ik herinner mezelf eraan om te vertragen en de koers te blijven volgen. Het lijkt misschien onmogelijk om een uur eerder wakker te worden voor een snelle run, maar terwijl ik zweterig en buiten adem onder de douche spring, voel ik me lichter in plaats van uitgeput. Ik heb misschien geen zin om snel te gaan eten voordat ik naar het volgende evenement ren, maar koken geeft me de kans om te ademen, al is het maar voor even terwijl ik wacht tot het water kookt.
Een van de nuttigste tools die ik heb geleerd, is het scheiden van wat me stress geeft van de rest van mijn leven en aanwezig blijven in het moment. Mijn therapeut herinnert me er altijd aan om hier te blijven, in plaats van me door een probleem te laten opslokken. In het verleden trok ik me terug van vrienden, bleef ik wakker terwijl ik nadacht en ontrafelde ik alles.
Voor mij is yoga enorm nuttig geweest om te leren remmen. Het kost me bijna 20 minuten om alles los te laten dat in mijn hersenen circuleert, maar uiteindelijk, als een focus op mijn ademhaling en hoe mijn lichaam voelt, merk ik dat mijn kaak zich ontspant en mijn hartslag traag wordt. Yoga is misschien niet jouw ding, maar ik raad aan om iets te vinden dat je helpt om van je stressoren af te komen: nog een training, een boekenclub of bijvoorbeeld nieuwe recepten proberen. Als je kunt ontsnappen aan deze dingen die je consumeren, verminder je de stress op dit moment en minimaliseer je de schade op lange termijn die het kan veroorzaken.
Natuurlijk zal een solide routine of het beoefenen van zelfzorg soms niet genoeg zijn, en dat is goed. Als dat het geval is, praat dan met een therapeut of uw arts. Om hulp vragen is een van de beste dingen die u kunt doen.
Afbeeldingsbron: Getty / Guido Mieth