The Harder They Fall is het bewijs dat onnoemelijke geschiedenis het grote scherm kan beheersen. Westerns zijn al zo lang oververzadigd met beelden van blanke, cis-gender, heteroseksuele mannen, en dat stuurt de gevaarlijke boodschap dat er maar één soort cowboy kan zijn. Maar de nieuwste film van Jeymes Samuel daagt dat idee uit met een verhaal dat eindelijk de zwarte cowboys centraal stelt.
Ik had nooit veel interesse in het kijken naar westerse films; ze leken gewoon niet mijn kopje thee. Vooral omdat ik nooit iemand die op mij leek vertegenwoordigd zag — totdat The Harder They Fall kwam — tenminste. Zodra ik hoorde dat een volledig zwarte cast vol krachtpatsers – waaronder Jonathan Majors, Idris Elba, Regina King, Zazie Beetz, LaKeith Stanfield, Delroy Lindo, Danielle Deadwyler en Edi Gathegi – een western zou aanpakken, heb ik het gehaald my business ter ondersteuning van de openingsdag in de bioscopen.
“Ik erken het belang van zwarte representatie, maar het is zoveel meer dan dat.”
U kent de uitdrukking: “Zien is geloven?” Ik was niet zeker van mijn verwachtingen voor de film vol sterren, maar ik wist dat ik moest zien hoe een Black Western-film er echt uit zou kunnen zien – en het zicht was prachtig. Het zien van King, Beetz en Deadwyler allemaal in hun prachtige tinten en tinten sieren het scherm terwijl de hoofdpersonen ontroerend waren. Ik kon de glimlach niet van mijn gezicht houden toen ik zag hoe ze ieders aandacht eisten als de totale badasses die ze zijn. Ik lachte om de grappen, ik huilde toen sommige personages in rook opgingen, ik bezwijmde toen Nat Love en Stagecoach Mary intieme momenten vol liefde deelden, en ik straalde van ganser harte van vreugde. Ik was zo enorm trots om te zien dat mijn mensen – zwarte mensen – deze machtige persona’s belichamen op een manier die ik alleen maar had kunnen dromen. Het verwarmde mijn hart om te zien hoe we terugvorderen wat altijd rechtmatig van ons is geweest.
In IndieWire deelt filmmaker Samuels een populair sentiment dat veel zwarte mensen en gekleurde mensen delen als het erom gaat zichzelf weerspiegeld te zien in de reguliere media. “Als kind zie je al deze dingen op televisie en je houdt gewoon van wat je krijgt”, zegt hij. “Dan kom je op een leeftijd waarop je jezelf wilt gaan zien.” Ik kan me zeker vinden in zijn woorden. Toen ik opgroeide, was ik gewoon blij om iemand, wie dan ook, te zien die zelfs maar in de verte op mij leek op het scherm – ongeacht hoe goed of slecht de inhoud eigenlijk was. Dit grimmige gebrek aan nauwkeurige weergave maakte me wanhopig om enige diversiteit te zien. Dus in zekere zin nam ik genoegen met alles wat ik kon krijgen. Als volwassene erken ik het belang van zwarte representatie, maar het is zoveel meer dan dat. We hebben ook het juiste soort representatie nodig — het soort waar we met trots van kunnen genieten.
Ik bewonder dat Samuel ervoor koos om The Harder They Fall te maken — een zelden onderzocht verhaal in de Amerikaanse cultuur. Hij wilde eindelijk een einde maken aan de mythe dat zwarte cowboys niet bestaan - en ik ben blij dat dat het grotere gesprek is dat nu plaatsvindt. Volgens hem waren het eigenlijk zwarte mensen die hem vertelden dat zwarte cowboys niet bestonden in het Oude Westen. “Ik had zoiets van: ‘Oké, ik ga dit argument voor eens en voor altijd vernietigen’,” zei hij. “Want als ik deze film maak, zullen alle echte personages erin zitten die echt hebben bestaan.'” Dat maakt The Harder They Fall zo’n meeslepende film. Het is gebaseerd op historische context om meer authenticiteit toe te voegen en omvat de diverse verhalen van echte zwarte figuren uit het Oude Westen – zoals Bass Reeves (Lindo), Rufus Buck (Elba) en Cherokee Bill (Stanfield). Het is een deel van de zwarte geschiedenis blootleggen dat we op scholen hadden moeten leren.
“Het is een deel van de zwarte geschiedenis blootleggen dat we op scholen hadden moeten leren.”
De geschiedenis van zwarte Amerikaanse cowboys is een cruciaal ontbrekend hoofdstuk in onze cultuur. Het is hetzelfde verhaal voor veel zwarte geschiedenis; racisme en discriminatie zijn verantwoordelijk voor het uitwissen van hun rijke erfenis in het Westen. Historici schatten dat een op de vier cowboys in de 19e eeuw zwart was. Maar je zou die statistiek niet raden alleen door te kijken naar het aantal westerse films met grote zwarte karakters. Alleen al denken aan het idee van zwarte cowboys is iets wat velen niet hadden kunnen doorgronden voor The Harder They Fall. “Als iemand een zwarte cowboy ziet en denkt dat dat idee niet klopt, omdat we alleen maar witte cowboys hebben gezien, heb je het 100% bij het verkeerde eind”, zei TikTok-gebruiker positiveaf vorige maand in een video. “Je ziet een John Wayne of een Clint Eastwood, wat je eigenlijk ziet is een zeer slechte imitatie van een beroemde zwarte cowboy.” Zelfs de term cowboy – waarvan hij ook aangeeft dat hij geworteld is in racisme – werd geïnspireerd door zwarte mensen.
Laten we ook de baanbrekende zwarte vrouwen van het Wilde Westen niet vergeten, die bijna nooit worden erkend. The Harder They Fall brengt hun verhalen naar het grote scherm, en het blijft niet onopgemerkt. Ik vind het geweldig dat Stagecoach Mary een zakenvrouw is wiens saloons de fictieve stad Douglastown verheffen, en zelfs die die zich helemaal tot Texas uitstrekken. En Treacherous Trudy Smith belichaamt de persona van een vrouw die zichzelf als haar eigen baas laat gelden. Zelfs hun laatste gevecht samen laat zien hoe deze sterke, onafhankelijke vrouwen die overeenkomen met spierkracht, hun kracht laten zien. De zinvolle bijdragen van zwarte vrouwen van het Wilde Westen omvatten het bouwen van steden, scholen en kerken. Ze zijn meer waard dan alleen een voetnoot in de geschiedenis van onze natie.
The Harder They Fall is niet zomaar een kaskraker, het is een culturele ervaring. Het verdient het om gevoeld, gehoord en verteerd te worden op een groots podium dat alleen een bioscoop kan bieden. We zijn door te lang wissen al beroofd van dit deel van onze cultuur. Dus bedrieg jezelf niet uit deze zeldzame ervaring door simpelweg de film op je bank te bekijken. Getuig er persoonlijk van. Want zonder zwarte mensen zou er niet zoiets als een cowboy zijn.
Afbeeldingsbron: Netflix