Afbeeldingsbron: Getty / David Berding
Oksana Masters is een vijfvoudig Team USA Paralympian en heeft acht medailles (twee gouden, drie zilveren, drie bronzen). Hoewel ze vroeger roeide op de Paralympische Zomerspelen, zorgde een rugblessure in 2014 ervoor dat ze het moest opgeven, en ze begon te fietsen als een manier om te herstellen. Nu doet ze mee aan wegwielrennen in Tokyo. Als de Paralympische Spelen voorbij zijn, zal ze volledig overstappen op langlaufen. Dus hoe traint ze voor beide?
Masters vertelde fafaq dat het balanceren van twee sporten veel is, en soms vraagt ze zich af: “Waarom doe ik dit ook alweer?” Maar ze vindt het geweldig! Ze legde uit dat de meeste mensen zich niet realiseren dat deze twee sporten – langlaufen en fietsen – niet hand in hand gaan. Beide bieden een goede basis voor uithoudingsvermogen, maar Masters zei: “skiën is allemaal trekken. En dan is handfietsen allemaal duwen.” Het is een heel vernederende ervaring, zei ze, als je heen en weer gaat. Ze heeft het gevoel dat ze het ene seizoen een hoogtepunt bereikt en het geweldig doet, en dan moet ze overschakelen naar het volgende. De overgang is zes maanden tussen Tokio en de Winterspelen in Peking, dus het zal een uitdaging zijn, maar Masters zei dat ze ervoor zal zorgen dat ze tijd voor zichzelf neemt.
Ze voegde eraan toe dat er een dunne lijn is tussen het vinden van die tijd voor jezelf en afstand nemen. Tijdens de pandemie vond ze een aantal nieuwe hobby’s, zoals bakken en tuinieren, om haar geestelijke gezondheid te ondersteunen. Masters, die een Wells Fargo Visa-ambassadeur is, zei dat ze haar kaart gebruikte om een staande mixer en 16 planten te kopen! Masters zei dat het belangrijk is om buiten je sport en buiten je training tijd voor jezelf te nemen om dingen te doen die je echt, echt gelukkig maken en je de wereld laten vergeten.
Afbeeldingsbron: Getty / Lintao Zhang
Zorgen voor je mentale gezondheid is zo belangrijk, en Masters vertelde dat ze blij is dat andere atleten zoals Naomi Osaka en Simone Biles erover praten. “Je denkt dat deze stoere, sterke atleten geweldig zijn in wat ze doen, en dat er voor hen niets mis kan gaan”, zei ze. “Maar er zijn echte worstelingen, en dat maakt ons allemaal menselijk en herkenbaar, om daar doorheen te gaan. We zijn uiteindelijk allemaal maar mensen.”
We moesten vragen: welke van haar twee Paralympische sporten is haar favoriet? Masters zei dat het zo’n moeilijke vraag was om te beantwoorden. “Ik heb het gevoel dat als ik aan het langlaufen ben, ik zo klaar ben met het koud hebben en ik wil het warm hebben, en dat is zo’n goede overgang. En dan in de zomer in het wielrennen, is het gewoon hetzelfde.” Maar ze deelde “mijn eerste liefde is roeien en het zal altijd roeien.”
Als het gaat om deelname aan de Paralympics, ongeacht welke sport, zei Masters: “er is veel meer dan alleen de medaille.” Ze was oorspronkelijk aan sport begonnen om te bewijzen dat ze het kon. Iemand had haar ooit verteld dat ze te klein was en nooit een atleet zou worden. Dat veranderde in het willen bewijzen dat die persoon ongelijk had, om zelf te zien of ze in staat was om een gouden medaille te behalen.
“Je vertegenwoordigt iets dat zoveel groter is dan jezelf.”
Masters dacht dat ze de gouden medaille najaagde, maar toen realiseerde ze zich dat het niet de medaille zelf was. In plaats daarvan stond hij op het podium, keek naar buiten, zag de vlag van je land en realiseerde je dat “je iets vertegenwoordigt dat zoveel groter is dan jijzelf.” Dat voelt ze ook aan de startlijn en bij de finish. Op die momenten zei ze: “Alles flitst terug. Al je sponsors en supporters en je vrienden en je familie, en alle trainingen en races die gewoon verschrikkelijk waren, en dat is wat je daar bracht.”
Haar ‘waarom’ is in de loop der jaren veranderd en nu is het haar doel om de volgende generatie meisjes te inspireren om te gaan sporten en te blijven sporten.
En terwijl ze dit jaar herstelt van een onverwachte beenoperatie, hoewel ze zich niet 100 procent terug voelt zoals ze was, heeft ze de controle over wat ze kan. Meer dan een maand vrij nemen was echt moeilijk en omdat ze opnieuw moest leren lopen, realiseerde ze zich: “Ik heb helemaal geen benen, ook al is dat meer dan de helft van mijn leven geweest.” Maar ze heeft het gevoel dat dit haar een betere atleet kan maken. Dat is een van de redenen waarom ze graag van sport naar sport springt. “Het is deze opwinding en angst, en gewoon het onbekende van niet weten wat te verwachten. Ik heb het gevoel dat op die momenten soms de beste van je naar buiten komt en je echt ziet wat je kunt doen,” zei ze. We kunnen niet wachten om haar compleet te zien!
Bekijk dit bericht op Instagram
Een bericht gedeeld door Oksana Masters???? (@oksanamasters)
Beeldbronnen: Getty / David Berding en Getty / Lintao Zhang