Tegenwoordig is er schijnbaar een thuistest voor van alles en nog wat. Genetica, voedselgevoeligheden en allergieën, SOA’s, glucosewaarden… de lijst blijft maar doorgaan. En natuurlijk is er de OG: de zwangerschapstest. Er zijn ook vruchtbaarheidstests voor thuisgebruik, die de laatste jaren populair zijn geworden en voornamelijk op de markt worden gebracht voor vrouwen (en vrouwen die bij de geboorte als vrouw worden toegewezen) die zwanger willen worden.
Maar het “hoe” van at-home vruchtbaarheidstesten blijft voor sommigen verwarrend – en nog verwarrender is wat er met de resultaten moet gebeuren. Hier geven twee vooraanstaande artsen hun mening over at-home vruchtbaarheidstests, hoe ze werken en wat ze wel en niet kunnen doen.
Uitleg over thuisbevruchtbaarheidstests
“Vruchtbaarheidstests thuis zijn tests die ontworpen zijn om te bepalen of er significante obstakels zijn voor conceptie,” zegt Dr. Eric Flisser, MD, ob-gyn voor RMA of New York. Hij legt uit dat de meeste thuistests beperkt zijn tot niet-invasieve tests – waarbij urine, speeksel of baarmoederhalsslijm wordt gebruikt, maar dat bij sommige tests ook bloed wordt gebruikt, of dat nu een prik is die u zelf doet en die naar een laboratorium wordt gestuurd, of bloed dat op een specifieke locatie door een professional wordt afgenomen.
Vruchtbaarheidstests voor thuisgebruik vertrouwen op deze bloed-, urine-, speeksel- of zelfs baarmoederhalsslijmmonsters om gebruikers te helpen om ofwel a) inzicht te krijgen in hun vruchtbaarheidspatroon (aka of ze problemen kunnen hebben om zwanger te worden) en/of b) proberen in te spelen op het beste moment in hun cyclus om zwanger te worden, waarbij sommige resultaten (voornamelijk urine-, speeksel- en slijmtests) volledig thuis kunnen worden geïnterpreteerd en gebruikt, en voor andere (voornamelijk bloed) een laboratorium of testfaciliteit nodig is.
Hoe werken vruchtbaarheidstests thuis precies?
“At-home vruchtbaarheidstests voor vrouwen omvatten beoordelingen van het aantal eicellen en tests die de cycli van vrouwen volgen om de ovulatie te bepalen en de geslachtsgemeenschap te timen,” zegt Dr. Barry Witt, MD, medisch directeur bij WIN.
“At-home testen die de menstruatiecyclus van vrouwen volgen, zijn bedoeld om het moment van maximale vruchtbaarheid tijdens een menstruatiecyclus in te schatten,” legt Dr. Witt uit. Apparaten voor ovulatiedetectie kunnen urine, speeksel of baarmoederhalsslijm gebruiken. “Hieronder vallen kits voor het monitoren van urine luteïniserend hormoon, elektronische monitors en apparaten voor het beoordelen van baarmoederhalsslijm of huidtemperaturen en -pulsen.”
Bloed wordt aan de andere kant vaak gebruikt om de eierstokreserve te testen door het anti-mullerian hormoon (AMH) te detecteren. (Bloed kan ook worden gebruikt om andere hormoonspiegels te testen die invloed hebben op de vruchtbaarheid, zoals het follikelstimulerend hormoon oestrogeen en schildklierwaarden) “[AMH is een] stof die wordt geproduceerd in de eierstokfollikels waar de eicellen zich bevinden, en die wordt afgegeven in het bloed – dus hogere AMH-waarden duiden op meer eicellen,” legt Dr. Witt uit.
Hoewel u waardevolle informatie uit deze testen kunt halen, leggen Dr. Witt en Dr. Flisser uit dat at-home vruchtbaarheidstesten een beperkt nut hebben – in feite is het misschien nauwkeuriger om ze als onvruchtbaarheidstesten te omschrijven, hoewel dat veel enger klinkt voor een gebruiker (en waarschijnlijk niet goed zou vallen bij marketingteams).
“Er is echt geen test die vruchtbaarheid kan voorspellen, behalve een positieve zwangerschapstest,” zegt Dr. Flisser. “Er zijn letterlijk geen testen die u kunnen vertellen of u zwanger kunt worden. Er zijn alleen ‘onvruchtbaarheidstesten’ om te beoordelen of er ongebruikelijke obstakels zijn voor een succesvolle zwangerschap.”
Dus, zijn at-home vruchtbaarheidstesten de moeite waard?
Beide experts benadrukken dat deze at-home vruchtbaarheidstests u slechts een kleine momentopname kunnen geven van uw vruchtbaarheid, en niet bedoeld zijn als diagnostische hulpmiddelen, maar eerder als nuttige aanvullingen op uw vruchtbaarheidstraject. Een laag aantal eicellen kan bijvoorbeeld verband houden met vruchtbaarheidsproblemen, maar het voorspelt geen toekomstige zwangerschap, noch pakt het de andere mogelijke oorzaken van onvruchtbaarheid aan, waaronder mannelijke factoren, problemen met de eileiders of baarmoeder, ovulatiestoornissen of andere hormonale problemen, zegt Dr. Witt.
“Er is ook geen substantieel bewijs dat het controleren op ovulatie, met of zonder een vruchtbaarheidstest of app voor thuisgebruik, de kans op zwangerschap tijdens de cyclus vergroot in vergelijking met frequente geslachtsgemeenschap,” zegt Dr. Witt. “Er bestaat een wijdverbreid misverstand dat de timing van geslachtsgemeenschap cruciaal is en dat er een of andere vorm van technologie gebruikt moet worden om geslachtsgemeenschap te timen.” Dr. Witt merkt op dat deze apparaten en tests voor ovulatiedetectie nuttiger kunnen zijn voor koppels die niet zo vaak seks hebben (d.w.z. één of twee keer per maand). (Hoewel hij ook opmerkt dat low-tech methoden om de menstruatiecyclus in de gaten te houden, zoals het gebruik van een kalender of app, of het bijhouden van baarmoederhalsslijm, net zo goed kunnen werken als thuis ovulatietesten en tegen veel lagere kosten).
Beide artsen zijn het er ook over eens dat, hoewel het testen gebruikers gemoedsrust kan geven, het voor anderen angst en stress kan veroorzaken – dus hoewel er geen limiet is aan het aantal keren dat u thuis testen kunt gebruiken, wordt het aanbevolen om dit te doen in combinatie met een gesprek met een arts, die meer context en aanbevelingen kan geven op basis van uw eigen medische geschiedenis. Dit is vooral aan te raden voor mensen boven de 35 en voor mensen met onregelmatige menstruaties of lange menstruatiecycli, waarbij de eisprong zeer zelden of helemaal niet plaatsvindt, aangezien at-home testen mogelijk geen duidelijk beeld geven van de hormonen en vruchtbaarheidsvensters.
“De grootste valkuil van at-home testen is het ontbreken van een getrainde arts die kan helpen om de resultaten in de juiste context te plaatsen en te interpreteren,” zegt Dr. Flisser. “Vaak worden begrippen als “eierstokreserve” slecht begrepen en kunnen ze leiden tot verkeerde veronderstellingen over iemands gezondheid of vruchtbaarheid (of het gebrek daaraan).” Dr. Witt benadrukt ook dat vruchtbaarheidstests weliswaar nuttig zijn, maar dat ze waarschijnlijk het meest nuttig zijn voor mensen die net beginnen met proberen zwanger te worden om mogelijke problemen in een vroeg stadium op te sporen, maar voor mensen die al meer dan een jaar proberen kinderen te krijgen of ouder zijn dan 35, is het beter om met een arts te praten. De TLDR: at-home vruchtbaarheidstests moeten gebruikt worden in de wetenschap dat ze slechts nuttige aanvullingen zijn op iemands vermogen om kinderen te krijgen, maar dat ze niet het hele plaatje vertellen. Uw arts raadplegen is altijd de beste manier om te bepalen of u wel of niet zwanger kunt worden.
Afbeelding Bron: Getty / Riska