Afbeelding Bron: Getty / Stefanie Keenan/ Jon Kopaloff/ Swan Gallet
Yara Shahidi staat momenteel op een kruispunt. Na zes seizoenen van haar populaire tv-show “Grown-ish” heeft ze nog maar één aflevering te schieten. Nu ze haar ultieme doel, afstuderen aan de Harvard University in mei 2022, heeft bereikt, zijn de mogelijkheden voor de volgende stap eindeloos.
“Er ligt al veel op tafel,” vertelt Shahidi aan fafaq. “Ik heb minder vastomlijnde bewegingen, maar [ik ben] meer zo opgewonden om uit te zoeken wat ik leuk vind.” Ze heeft het druk gehad met van alles en nog wat, van setontwerpen tot uitvoerend produceren en het boeken van haar portie beautycampagnes. Haar laatste opdracht is voor het nieuwe Jean Paul Gaultier Divine Eau de Parfum ($160), dat vrouwelijkheid viert. Maar Shahidi’s definitie van dat woord is een beetje anders dan wat u in Websters woordenboek zou kunnen vinden.
“Er is een citaat van Marianne Williamson waarin ze het heeft over wanneer je je licht laat schijnen, hoe je mensen toestemming geeft om hetzelfde te doen,” zegt Shahidi. Voor haar gaat goddelijke vrouwelijkheid minder over er op een bepaalde manier uitzien of je op een bepaalde manier gedragen en meer over “zo comfortabel zijn in wie je bent, of er in ieder geval naar streven om zo comfortabel te zijn in wie je bent, dat het de mensen om je heen toestemming geeft om hetzelfde te doen.” Dit is min of meer Shahidi’s benadering van schoonheid geweest sinds ze een klein meisje was.
Afbeelding Bron: Getty/Bob D’Amico/Disney General Entertainment Content
“Schoonheid heeft altijd te maken gehad met plezier hebben,” zegt Shahidi. Ze begon met het filmen van de sitcom “Black-ish” toen ze 13 jaar oud was en moest al snel wennen aan het feit dat ze die vormende jaren voor HD-camera’s moest doorbrengen. Ze herinnert zich dat ze last had van puistjes (zoals veel tieners hebben) en dat ze foundation op haar huid moest aanbrengen om het te verdoezelen. Even had ze het gevoel dat ze niet compleet was zonder teint make-up, maar haar moeder werkte eraan om die onbewuste programmering meteen ongedaan te maken. “Sindsdien is het zo bevrijdend geweest om schoonheid te benaderen vanuit het perspectief van “wat wil ik uitdrukken? “Het stelt me in staat om schoonheid te benaderen vanuit een gevoel van agency in plaats van vanuit noodzaak.”
Hoewel de meeste mensen zichzelf uitdrukken via hun haar, make-up en nagels, is geur voor Shahidi een even belangrijk medium. Eén vleugje van het nieuwe Gaultier Divine parfum en ze is ergens bij het water, omringd door liefde en licht. “Er zit echt een cool element in dat voelt alsof je op een strand bent,” zegt ze. “Ik ben altijd zo’n fan geweest van jasmijn en sering en van die lichte bloemen die de lucht ruiken, dus daardoor heeft het iets heel vertrouwds.”
Als het u nog niet was opgevallen, Shahidi denkt graag diep na over haar schoonheidskeuzes. “Ik hou van referenties,” zegt Shahidi. “Ik liet mijn vriendin eigenlijk net zien hoeveel moodboards en Pinterest-albums ik heb.” Een van haar belangrijkste schoonheidsiconen is Solange Knowles omdat “zij een goed voorbeeld is van zo stevig in je schoenen staan dat ze looks kan dragen die de meesten van ons zich niet eens zouden kunnen voorstellen”.
Cate Blanchett is een andere inspiratiebron voor haar, net als Josephine Baker. “Ik heb een eerbetoon aan [haar] gebracht in de Met, maar zij is iemand wiens uiterlijk ik over het algemeen altijd als inspiratie heb gebruikt,” zegt Shahidi. Ze vindt het leuk om mensen zoals Baker in de ruimte te brengen door middel van schoonheid, omdat het helpt om een ander gebied van haar interesses te eren, en “[Baker] verdient het om in dit gesprek te zijn.”
Afbeelding Bron: Getty/Dimitrios Kambouris/Getty Images for The Met Museum/Vogue
Een onderwerp dat Shahidi onlangs in haar Ted Talk onderzocht, is wie we allemaal zouden zijn als we onze nieuwsgierigheid zouden volgen en ons niet zouden laten beïnvloeden door feedback van buitenaf. Hoewel ze nu vrij goed is in het blokkeren van het lawaai, weet ze hoe het voelt om jezelf te dwingen om in een bepaalde mal te passen.
“Ik zat in het spraak- en debatteam op de middelbare school, en het waren allemaal jonge vrouwen, voornamelijk van verschillende BIPOC-achtergronden, en ik realiseerde me dat iedereen zijn haar steil maakte om zich klaar te maken voor wedstrijden,” herinnert Shahidi zich. Hoewel het haar nooit expliciet werd gezegd, was het een onuitgesproken regel. “Ik herinner me dat ik me onaf voelde in mijn krullende haar of dat ik me niet zo professioneel of compleet voelde.” Nadat ze deze gewoonte herkende, zegt ze dat ze “zich door mijn ongemak heen moest worstelen, en uiteindelijk is het nu zover gekomen dat ik me gewoon niet mezelf voel zonder mijn krullen.”
Toch wil dat niet zeggen dat ze niet af en toe probeert om “erbij te horen”, of het nu op rode lopers is of voor andere verplichtingen. “We werken nog steeds binnen de grenzen van wat ‘mooi’ of ‘aantrekkelijk’ is,” zegt Shahidi. zegt Shahidi. “Ik heb me zo vaak laten zien met het doel om aantrekkelijk te zijn en me gewoon ongemakkelijk gevoeld – ik heb niet geëerd wie ik ben. En toen ik me realiseerde dat wat ik aantrekkelijk vind aan mensen hun comfort met zichzelf is, kon ik streven naar een andere definitie.”