Het seizoen is begonnen en binnen de zwarte gemeenschap vindt er een heilige overgangsrite plaats die bekend staat als zwarte afstuderen – een ceremonie die door veel universiteiten wordt aangeboden om de prestaties en ervaringen van zwarte afgestudeerden die overwegend blanke instellingen bezoeken, te vieren en te eren. Dit culminerende moment symboliseert de triomf van onze educatieve reis, waarbij we onze families, voorouders en dorp van supporters met ons meebrengen om te vieren dat ze die universitaire graad hebben behaald, een prestatie die niet werd geboden aan de velen die ons voorgingen vanwege segregatie, racisme en onrecht.
Black Graduation is vooral belangrijk voor zo velen van ons omdat we het op onze voorwaarden kunnen vieren.
Black Graduation is vooral belangrijk voor zo velen van ons omdat we het op onze voorwaarden kunnen vieren. Van het zingen van het zwarte volkslied en de cultureel relevante muzikale selecties tot het dansen tot de geïmproviseerde stepshow op het podium van de zwarte broederschappen en studentenverenigingen tot de gekoesterde opmerkingen van de paar zwarte professoren en bestuurders die ons onderweg aanmoedigden, het is een viering van zwarte uitmuntendheid. En door onze families en vrienden over disciplines heen te verzamelen, voelt het ook als een familiereünie.
Bij Black afstuderen kan men niet anders dan emotioneel worden door de zee van afgestudeerden die hun pet, japon en stola’s gemaakt van Kente-stof in de kleuren rood, zwart en groen aan te trekken. De Kente-doek is een knipoog naar het moederland van Afrika en vertegenwoordigt onze collectieve solidariteit als cultuur en volk. Hoewel onze taal en ons thuisland van ons zijn beroofd, herinnert het dragen van de Kente-stof ons aan onze onderlinge verbondenheid, in navolging van het Afrikaanse spreekwoord: ‘It takes a village’.
Bij Black afstuderen zijn we verheven en worden we eraan herinnerd dat ons succes niet alleen van ons is, maar op de schouders van zovelen die ons zijn voorgegaan. Het bloed en de kracht van onze voorouders stroomt door onze aderen, samen met de erkenning van de vele offers die onze ouders en uitgebreide familieleden hebben gebracht die ons op dit punt hebben geholpen. We zijn hier niet alleen gekomen en Black afstuderen geeft ons de mogelijkheid om ons dorp van supporters te bedanken.
De schoolervaring: hoe het echt is om de enige zwarte student in de kamer te zijn
Zwarte diploma-uitreikingen zijn een nietje geweest op veel universiteiten in het hele land, waaronder Columbia, UCLA, UC Berkeley, USC, Stanford en Harvard, die hun eerste ceremonie hadden in 2017. Met een oproep tot raciale rechtvaardigheid erkennen meer scholen nu het belang van niet alleen het aanbieden van Black afstuderen, maar ook het ondersteunen van het evenement, waar dit in voorgaande jaren geen universitaire praktijk was. Nu zwarte diploma-uitreikingen steeds gebruikelijker worden op hogescholen en universiteiten, hebben velen buiten de zwarte gemeenschap nog steeds moeite om te begrijpen waarom zwarte afstuderen zo belangrijk is voor ons als zwarte mensen, en waarom we samenkomen om onze prestaties te vieren, ondanks de obstakels en institutionele barrières die zijn geplaatst voor ons.
We nemen deel aan de ceremonie in de wetenschap dat het onze gemeenschap verbindt. We zijn trots op onze prestaties, terwijl we ook de kracht, schoonheid en veerkracht van Blackness en Black joy vieren. Onze gezamenlijke reis vertegenwoordigt zoveel, en Black afstuderen is een andere herinnering aan wie we zijn en het licht dat we schijnen. Dus ongeacht of de graad een Bachelor, JD, M.Ed., MD of Ph.D. is, we nemen die overwinningsronde over het podium, koesteren ons in onze zwarte vreugde en vertegenwoordigen een klein deel van bevrijding en vrijheid dat is niet afhankelijk van de goedkeuring van de meerderheid bij onze PWI (overwegend blanke instellingen). Naarmate het einde van de processie nadert, kun je meestal de kreten horen van “Mama, ik heb het gehaald”, en inderdaad, we hebben het gehaald! Het is een buitengewoon moment van trots, wetend hoe ver we zijn gekomen en hoe ver er nog te gaan is op het pad naar zwarte bevrijding.
Afbeeldingsbron: Pexels / Luier