Ik beschouw mezelf als een praktisch persoon – ik ben iemand die constant twijfelt en hoogst onwaarschijnlijk zal geloven in iets te onconventioneels, zoals een paranormaal begaafde. Dat scepticisme werd echter getest op de dag dat mijn man, Matt, en artsen me vertelden dat we misschien nooit een kind zouden krijgen. Het was een woensdag; tegen vrijdag bestelde ik verschillende zelfhulpboeken en ging kapot en vroeg mijn moeder om met haar helderziende te praten, een toekomstverteller die ‘deze dingen gewoon kende’.
Hoewel ik liever had gemarteld dan mijn moeder te vertellen dat haar verlangen om te zijn zoals haar vrienden met kleinkinderen gedoemd zou zijn, brandde ik om haar medium te raadplegen. “Je dochter zal zeker een baby krijgen,” zei de helderziende telefonisch, met een vertrouwenwekkende lach. Maar ze had een waarschuwing: de baby zou niet meteen kunnen gebeuren. Er was een specifieke spirituele les die ik moest leren om de beste moeder te zijn. Wat meer is, concludeerde de helderziende: “Je dochter zal het volgende jaar een reis ondergaan, en de baby zal uiteindelijk een verhaal hebben dat gehecht is aan hoe ze bij hun naam kwamen. Maak je geen zorgen, ik weet deze dingen.”
Het deel over levenslessen? Dit klonk als iets in een slechte film. Een moeilijk jaar van vruchtbaarheidsbehandeling volgde. Matt en ik vochten constant, en toen ik zwaar aanstaande vrouwen zag, dacht ik echt dat de vreemde manier waarop ze lopen was om te pronken met hun status aan minder bedeelde vrouwen, zoals mijn tragische zelf. (Ik heb misschien een beetje zelfmedelijden gevoeld.)
We wisten niet helemaal waar we aan begonnen met het krijgen van kinderen, maar ik ben zeker blij dat we dat hebben gedaan
Op een dag toonden tests aan dat mijn hormoonspiegels drastisch waren verbeterd. Artsen dachten dat als iemand met zo’n waardeloos reproductief systeem als de mijne een schot had, het met IVF was. Ik kan maar beter gaan, zei de verpleegster. Ook werkt IVF misschien niet eens, met vele duizenden kosten. Geen druk, voegde ze eraan toe – maar dat was het nu of nooit.
Ik heb nooit gekozen. In een verblindende lichtflits zag ik dat ik niet eerder genoeg volwassen was geweest om ouder te worden. Ik had het op mijn manier gewild, zoals alleen bij een genetisch kind. Maar als ik er echt van droomde om moeder te zijn (niet alleen van de babydouche die ik zou hebben), dan zouden we, als we niet het gevoel hadden dat we onze levensbesparingen op artsen en de broodnodige therapie hadden weggegooid, adopteren.
En terwijl ik ooit ‘chick-flick’-momenten belachelijk maakte, liep ik weg van die kliniek alsof ik in een Reese Witherspoon-film, tas en empowerment slingeren in de wind. Ik besloot toen en er nooit op te geven om moeder te zijn – of van wat dan ook. Ik liet het leven bepalen hoe en hoe. Ik wist dat dit de juiste keuze was diep in mijn botten, zoals de helderziende zelf zei.
Nou, je weet de rest: ik had een kind. Haar naam is Faith – wat ik toen nodig had. En nu mijn kinderen groter worden en mijn zwangerschappen voorbij zijn, heb ik geen zogenaamde ‘psychische totline’ nodig gehad. Nu ben ik bereid te overwegen dat er dingen zijn die het normale begrip te boven gaan. Voor mij is er geen twijfel dat het leven niet altijd kan worden verklaard – en dat de voorspellingen van de helderzienden uit een rijk kwamen dat niet helemaal van onszelf is.
Afbeeldingsbron: Getty / Westend61