Amerikaanse psychopaat auteur Bret Easton Ellis heeft een nieuwe film uit, en deze is gebaseerd op een waargebeurd verhaal – of op zijn minst een zeer behandelde marginale theorie. De horrorfilm Smiley Face Killers volgt een student (Ronen Rubinstein) die wordt achtervolgd door een onbekende figuur met een kap (Crispin Glover) terwijl een reeks jonge mannen op mysterieuze wijze verdrinkt in zijn regio. De film is geïnspireerd op de smiley face-moordtheorie die is ontwikkeld door de gepensioneerde rechercheurs Kevin Gannon en Anthony Duarte uit New York City, evenals professor strafrecht Lee Gilbertson. De theorie beweert dat een reeks sterfgevallen die als onopzettelijke of onbepaalde verdrinkingen werden beschouwd, eigenlijk moorden waren gepleegd door een groep seriemoordenaars. Veel experts hebben hun scepsis geuit over deze theorie, maar laten we eens kijken hoe deze tot stand kwam en welk bewijs ervoor bestaat.
Voor Gannon begon de theorie met de dood van Patrick McNeill in 1997, een student van Fordham University die drijvend in de East River in New York City werd aangetroffen. De politie verklaarde dat zijn dood een onbepaalde verdrinking was, maar Gannon geloofde dat er meer achter de officiële uitspraak zat. Nadat hij met pensioen was gegaan, wierf Gannon zijn voormalige partner Duarte aan om te helpen bij het onderzoek. Ze kwamen een CNN-onderzoek tegen naar verdachte verdrinkingen in het middenwesten en namen later contact op met Gilbertson, die deze verdrinkingen uitgebreid bestudeerde. In 2008 maakten de mannen hun bevindingen bekend aan het publiek en brachten ze bewijs naar voren van meer dan 40 potentiële moorden – vandaag staan er meer dan 300 gevallen in hun database.
Het trio heeft naar deze gevallen verwezen als onderdeel van een ‘epidemie’. De slachtoffers waren typisch blanke mannen van middelbare leeftijd die verdwenen na een avondje stappen met vrienden en later dood werden aangetroffen in plaatselijke rivieren. De theoretici geloven dat deze slachtoffers het doelwit waren van een binnenlandse terroristische bende die ze de smiley-moordenaars noemden vanwege de graffiti-blije gezichten die werden aangetroffen op vermeende misdaadscènes. Ze hebben gesuggereerd dat de vermeende moordenaars jaloers waren op deze mannen en organiseerden een systeem in het hele land om hen te vermoorden. Gannon en zijn collega’s beweren dat de moordenaars de mannen gedrogeerd, een tijdje vasthielden, hen vervolgens vermoordden en hun lichamen in het water dumpten.
Dus, wat is het bewijs? In een rapport van Rollende steen, de moordtheoretici met smileygezicht wijzen naar tijdlijnen voor ontbinding. Dakota James werd bijvoorbeeld 40 dagen vermist, maar vertoonde slechts drie dagen ontbinding, en Todd Geib werd 21 dagen vermist, maar vertoonde slechts 2,5 dagen ontbinding. In hetzelfde stuk merkten Gannon en zijn collega’s ook op dat er in sommige postmortale toxicologische rapporten sporen van GHB waren, algemeen bekend als het medicijn tegen verkrachting. Ze wijzen ook op de happy face graffiti-tags die te vinden zijn op plaatsen, vaak op bruggen, waar ze denken dat de mannen zijn vermoord of gedumpt.
Deskundigen, waaronder die van de FBI en het Center for Homicide Research, trokken meteen de theorie van de smiley-moord in twijfel. In feite heeft het Center for Homicide Research de theorie nauwgezet tegengewerkt in een gedetailleerd 18-punts document. Het merkte bijvoorbeeld op dat er geen fysiek bewijs van een moordenaar was – de lichamen werden gevonden zonder tekenen van marteling, wurging of fysiek trauma in overeenstemming met een aanval. Het suggereert ook dat het op zijn best twijfelachtig is om de smileygezichten te verbinden met de vermeende moordscènes, aangezien de smileygezichten geen consistente attributen deelden. Bovendien is de smiley een van de meest voorkomende graffititags in de VS.Wat betreft de aanwezigheid van GHB, kan niet worden vastgesteld of de mannen het medicijn zelf welbewust hebben toegediend. Zoals het rapport aangeeft, wordt GHB ook van nature in het lichaam aangemaakt en kan het ontbindingsproces kleine sporen ervan in het systeem afgeven. Aan het eind van de dag zijn de meeste experts van mening dat de sterfgevallen als gevolg van accidentele verdrinking als gevolg van alcoholgebruik waren, wat vergelijkbare effecten kan hebben als GHB.
Anders dan Smiley Face Killers, deze speculatieve zaak is behandeld in Oxygen’s docuseries van 2019, Smiley Face Killers: The Hunt for Justice, en mogelijk geïnspireerd American Horror Story: Cult. Is het allemaal slechts een complottheorie? We weten het niet – voorlopig.
Afbeeldingsbron: Everett-collectie