OK, laten we eerlijk zijn – hadden we echt verwacht dat uitgerekend de MTV VMA’s het beste hiphop 50 eerbetoon van het jaar zouden brengen? Het “slotoptreden met alle sterren” dat MTV voorafgaand aan het evenement van 12 september aankondigde, had Nicki Minaj, Lil Wayne, LL Cool J, DMC (van Run-D.M.C.), Doug E. Fresh en Grandmaster Flash and the Furious Five als artiesten. Het 10 minuten durende eerbetoon was bedoeld om de hele 50-jarige geschiedenis van de cultuur te eren, maar is dat wel mogelijk met zo’n oppervlakkige (en New Yorkse) line-up?
De VMA’s zijn niet de enige: het lijkt erop dat elke awardshow zijn hiphop 50 eerbetoon dit jaar heeft gemist. De Grammy’s trapten de viering van de mijlpaal in februari af met een old school-meets-new school-optreden, waaraan iedereen meedeed, van Missy Elliott, Busta Rhymes en De La Soul tot Lil Baby, GloRilla en Lil Uzi Vert. De BET Awards volgden in juni met een “non-stop feest” van medley-optredens van mensen als Warren G, Trina, Chief Keef, T.I. en Master P, waarbij geprobeerd werd om bijna elk tijdperk en elke regio van de hiphop aan te raken. Maar het generatiegebonden optreden van de VMA’s weerspiegelde een gevoel dat hiphopfans het hele jaar al hebben geuit – deze eerbetuigingen zijn gewoon niet genoeg.
Sommige gebruikers van sociale media (waaronder ikzelf) gingen na de VMA’s naar Twitter om hun frustraties te uiten. Eén gebruiker schreef: “De Hip-Hop 50 eerbetuigingen zijn overal bij deze awardshows. Ze krijgen nooit de juiste balans tussen de verschillende decennia.” Een ander schreef: “Ik verwacht nooit een overdaad aan zwartheid van de #VMA’s, maar je kunt zien dat ze geen voeling hebben met de Hip-Hop cultuur. Dit 50 Jaar Hip-Hop segment lijkt alsof het op het laatste moment in elkaar is gezet.” Ondertussen wezen verschillende anderen op de opvallende afwezigheid van muziek uit het Zuiden, wat een constante is tijdens de meeste hiphop 50 hommages, al dan niet op televisie. Helaas kan in het geval van de VMA’s hetzelfde gezegd worden van het Midwesten, de Westkust en andere steden aan de Oostkust.
Het is zeker ambitieus van deze awardshows om te proberen 50 jaar hiphop in een paar minuten te behandelen. God weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan. Maar voor sommige hiphopfans voelen deze losgekoppelde optredens meer als een belediging als ze te kort komen dan wanneer er helemaal geen optreden was geweest.
Dus, hoe ziet het ideale hiphop 50 eerbetoon eruit? Hoeveel tijd is er nodig? Wie zijn de onmisbare artiesten? Moeten New Yorkse artiesten meer ruimte innemen dan andere regionale acts om de geboorteplaats van de cultuur te eren? Hoe zit het met de vrouwen? Deze vragen en nog veel meer hebben de nasleep van zowat elk hiphop 50 optreden tot nu toe geteisterd.
Questlove, die het live-optreden van de Grammy’s produceerde, probeerde eerder dit jaar de bezorgdheid weg te nemen toen hij onthulde hoe de line-up van de show werd gekozen. In een Twitter-draadje legde het Roots-lid en de muzikant in het kort uit dat er veel factoren meespelen bij het maken van een hip-hop eerbetoon: het eren van levende acts vs. doden, wie er bereid en beschikbaar is om op te treden, last-minute afzeggingen, wie er niet aan het vechten is. De lijst gaat maar door. Wat betreft artiesten die volgens fans “ontbraken of uitgesloten” waren van eerbetuigingen, legde Questlove ook uit: “Hiphoppers (de huidige tenminste) VERLATEN sentimentele geschiedenis of praten over erfenis of iets dergelijks, dus de helft van de ‘NEE’ was van de ‘we aint old school’.”
Niet alle hiphop hommages hebben fans echter helemaal ontevreden achtergelaten. Sommige hebben op zijn minst een poging gedaan om het begin en de huidige jaren van het genre te erkennen. Maar dit alles doet je afvragen. Als deze instituten elk jaar goed zouden doen aan hiphop, zou het misschien niet voelen alsof ze 50 jaar later een inhaalslag proberen te maken. Of alsof ze een fout proberen recht te zetten die uiteindelijk te laat en te weinig voelt (weet u nog toen Nas zijn eerste Grammy voor rap kreeg, meer dan 20 jaar na zijn carrière?)
De waarheid is dat geen enkel eerbetoon aan de verjaardag van hiphop ooit voldoende zal zijn om 50 jaar wereldwijde impact te benadrukken – het is onmogelijk om elke artiest, elk element en elke opmerkelijke entiteit te vermelden. De muziekcriticus van de New York Times, Jon Caramanica, merkte op dat hiphop “veel te groot is om onder één noemer te worden gebracht, of beperkt te worden tot één verhaal”. Hetzelfde kan gezegd worden van elk samengesteld optreden dat hiphop een gepast eerbetoon probeert te geven. Je kunt het niet iedereen naar de zin maken.
Dat weerhoudt fans er echter niet van om te blijven hopen. Alle ogen zullen zeker gericht zijn op de BET Hip-Hop Awards op 10 oktober om te zien hoe hun eerbetoon zal uitpakken. En vertrouw erop dat de kijkers zullen wachten om hun kritiek af te vuren.
Het debat over de Beste Rappers Aller Tijden kan controversieel zijn – maar het zal er altijd toe doenImage Source: Getty / Theo Wargo