Van alle jonge acteurs die zich een weg banen in sciencefiction- en horrorrijken, is Finn Wolfhard een van de opvallende talenten. Kijk maar naar zijn repertoire aan film- en tv-projecten; terwijl sommigen de 17-jarige acteur herkennen als Richie Tozier uit de opnieuw bedachte Het films en Pugsley Addams uit 2019 De familie Addams, velen kennen hem als Mike Wheeler op Netflix’s Vreemde dingen. En op 24 januari maakt Wolfhard zijn debuut als 15-jarige Miles Fairchild in Het draaien – een door Floria Sigismondi geregisseerde thriller gebaseerd op de roman van Henry James uit 1898, De draai van de schroef.
“Miles gebruikt muziek om aan het leven te ontsnappen en om te gaan met verdriet. Dat is het enige dat Miles en ik eigenlijk gemeen hebben. We ontsnappen aan situaties met muziek.”
Wolfhard portretteert een onrustige tiener die niet al te blij is als inwonende tutor Kate Mandell (Mackenzie Davis) wordt ingehuurd om zijn jongere zus, Flora (Brooklynn Prince), te helpen. Bij Kate’s aankomst in het huis van de wees broers en zussen, wordt ze verwelkomd door Flora, maar wordt ze constant afgewezen door Miles. Naarmate de gouverneur meer tijd in het huis doorbrengt, begint ze een spectrale aanwezigheid te voelen terwijl ze deelneemt aan een machtsstrijd tegen de oudste Fairchild, die ook met zichzelf in oorlog lijkt te zijn. Al snel vraagt Kate zich af of de griezelige sfeer en de houding van Miles op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn.
“Ik werkte samen met Floria en mijn acteercoach, Ben Perkins, dat hij constant een worstelwedstrijd met zichzelf heeft,” vertelde Wolfhard fafaq op de telefoon op 11 januari. “Hij is een onvoorspelbaar personage. Hij is constant aan het flippen, en we hebben zelfs deze kleine tics vastgesteld die hij heeft. Je weet niet zeker of hij worstelt met een stoornis of dat hij paranormaal getroffen is. Het was een interessant personage om te spelen. “
Motieven en symbolische details zijn ook door de hele film geregen, wat wijst op de complexiteit van elk personage. Vooral Miles heeft affiniteit met spinnen – wezens die vaak opdoemende angsten vertegenwoordigen en iemands donkere, meer mysterieuze kant. Een ander element dat Wolfhard fascineerde, is de bekendheid van muziek. “Het speelt veel in de film,” zei Wolfhard. “Miles gebruikt muziek om aan het leven te ontsnappen en om te gaan met verdriet. Dat is het enige dat Miles en ik eigenlijk gemeen hebben. We ontsnappen aan situaties met muziek.”
Afbeeldingsbron: universele afbeeldingen
Een van de symfonische referentiepunten die Wolfhard en het creatieve team gebruikten, was het nummer “Despair Came Knocking” uit 1983 van Daniel Johnston. “Hij was een legendarische volkszanger naar wie we tijdens het filmen hebben geluisterd,” zei Wolfhard over de overleden crooner. “Vooral dat nummer is griezelig, maar ook heel mooi.” En als Wolfhard, een muzikant zelf, zijn eigen afspeellijst met horror-thema zou samenstellen, zou Johnston’s huiveringwekkende nummer er zeker op staan, samen met elke “oude punker die hardcore en raar is.” Het nieuwe nummer van Wolfhard, “Getting Better”, met zijn band The Aubreys zou waarschijnlijk ook de cut maken. Immers, het is te zien op Het draaien’s soundtrack, die op dezelfde dag als de film uitkomt.
Hoewel veel van de film een touwtrekwedstrijd laat zien tussen Kate en Miles, speelt er veel meer dan we denken. En misschien betekent dit dat we met een sceptisch oog naar iedereen moeten kijken, vooral nadat de film nogal onbepaald is afgelopen. Wolfhard heeft natuurlijk zijn theorieën over het einde en zegt: “Er zijn veel dingen die het zou kunnen betekenen.” Maar de enige hint die hij zal geven, is deze: “Kate heeft ook te maken met verdriet en is de hele film voor zichzelf weggelopen.” Wat zou dat kunnen betekenen? Je moet gewoon weten wanneer Het draaien naar theaters op 24 januari!
Afbeeldingsbron: universele afbeeldingen