Afbeelding Bron: Getty/Maskot
De gesprekken over gepaste kleding in de zwarte gemeenschap lopen weer als een trein. Hoewel het onderwerp reductief kan aanvoelen, zijn er soms voorbeelden uit de echte wereld van strenge kledingvoorschriften waar je je hoofd bij moet krabben.
Zo ook in het geval van X, voorheen bekend als Twitter-gebruiker @_InMayapinion, die klaagde over het feit dat haar school, Wiley College, naar verluidt studenten verbiedt om pruiken naar de les te dragen. “Een kledingvoorschrift op een universiteit is al veel maar oké,” twitterde ze. “Maar geen korte broeken in de klas? GEEN PENBANDEN?!? Het aanpakken van de jonge zwarte vrouwen op de campus van mijn HBCU loopt uit de hand.”
Hoewel kledingvoorschriften vaak dienen als een manier voor scholen om er in de klas uniform uit te zien, is er iets dat ongemakkelijk aanvoelt als je studenten die op de campus van een HBCU wonen verbiedt om hun uiterlijk te veranderen omwille van uniformiteit, vooral als je kijkt naar de schoonheids- en haarpraktijken van zwarte vrouwen.
In het kledingvoorschrift van Wiley College staat dat studenten “geen honkbalpetten, kousenpetten, keppeltjes, zonnekleppen, doeken … mogen dragen in openbare gebouwen, behalve in de beslotenheid van de woonvertrekken van de student. In hetzelfde voorschrift staat ook dat “pyjama’s, haarrollers en/of pantoffels alleen in de woonvertrekken mogen worden gedragen en niet in het openbaar of in gemeenschappelijke ruimten van het College.”In de thread onder de eerder genoemde tweet deelt dezelfde student een foto van een bord waarop staat dat studenten geen eten geserveerd krijgen in de cafetaria als ze met een muts of durag op komen dagen.
Als het om haar in de zwarte gemeenschap gaat, is het stylen een proces dat uit meerdere lagen bestaat en soms uren kan duren. U kunt niet alleen rollers gebruiken om krullen op hun plaats te houden, maar u kunt ook producten zoals kousmutsen of haarsjaals nodig hebben om uw haar tegen de elementen te beschermen en klitvrij te houden als u gaat liggen of uw hoofd ergens op laat rusten. Het leven stopt niet alleen omdat u op een universiteitscampus gaat wonen, en het zou begrijpelijk zijn als het een beetje verwarrend was voor zwarte studenten op een historisch zwarte universiteit om te horen dat hun schoonheidspraktijken gereguleerd moeten worden met als gevolg dat er disciplinaire maatregelen tegen hen genomen kunnen worden.
“Zoals alles geloof ik in tijd en plaats,” vertelt schoonheidsexpert en Howard University alum Blake Newby aan fafaq. “Ik ben echter ook meer dan bekend met de culturele nuances die bij Black hair horen.” Hoewel haar Alma mater bekend staat om de onberispelijk geklede studenten, is dat gevoel ook terug te vinden in hun schoonheidspraktijken. “Er werd altijd de nadruk gelegd op een goede verzorging,” zegt ze. “We gaven allemaal alles wat we hadden uit aan een nagel- of wenkbrauwafspraak, of een bezoekje aan de schoonheidssalon.” Toch erkent zelfs Newby dat sommige van deze codes kunnen worden overschreden. “Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik nooit snel ergens heen ben gerend in een muts of met mijn haar in rolletjes in een poging om mijn stijl voor een later tijdstip te bewaren,” zegt ze. “Als je bepaalde regels voor de klas wilt hebben, helemaal prima, maar de cafetaria, daar ben ik het niet mee eens.”
Toch zijn er anderen die vinden dat de gedragscodes wel degelijk enige waarde hebben. Stixx Matthews, beautyredacteur bij Hypebae, herinnert zich dat hij geen loungekleding – inclusief zijn durag – mocht dragen in de gemeenschappelijke ruimtes van zijn school toen hij op Paine College in Georgia studeerde. Maar deze ervaring koestert hij. “Op een HBCU is het niet zo dat we worden gecontroleerd, maar ik heb altijd het gevoel gehad dat deze normen werden opgelegd uit voorzichtigheid voor de gesprekken die we in de ‘echte wereld’ zouden voeren,” vertelt hij aan fafaq. “Hoe verouderd veel van deze ‘regels’ ook zijn, en hoezeer ze ook de politiek van de eerbiedwaardigheid onderschrijven, deze waarden en ethiek bestaan al sinds het einde van de 19e eeuw. De aangeleerde schoonheidsnormen die we van de HBCU’s oppikken, onderscheiden ons later in hoe we ons in ons professionele en persoonlijke leven vertonen – het is meer dan een norm; het is een levensstijl.”
Uiteindelijk is het begrijpelijk dat scholen een kledingcode hebben voor de manier waarop studenten zich in de klas presenteren. Het is een praktijk die veel bedrijven hanteren, dus het is eerlijk om te zeggen dat het hen kan voorbereiden op dezelfde mogelijkheid in het beroepsleven. Maar iemand die betaalt om naar een instelling te gaan eten ontzeggen vanwege een muts of pruik is onaanvaardbaar. Nee, ze zijn niet thuis, maar als een school de plaats moet zijn waar iemand leeft en leert, waar zijn dan hun rust- en ontspanningsplaatsen? Worden ze geacht 24/7 perfect verzorgd te zijn?
Dit is een ingewikkelde vraag die het verdient om onderzocht te worden, maar als er niets anders is, verdienen deze jonge zwarte leerlingen het voordeel van de twijfel. Als iemand het zo ver heeft geschopt in zijn onderwijsreis dat hij een student is, dan is de kans groot dat hij weet dat er voor alles een tijd en plaats is wanneer hij in de “echte wereld” terechtkomt. Geef ze de ruimte om verder uit te zoeken wie ze zijn onder toezicht van mensen die hen zouden moeten beschermen, in plaats van hardhandig te regelen hoe ze die dag hun haar beschermen. De wereld is al kritisch genoeg.
Afbeelding Bron: Getty / Maskot