De feestdagen zijn een tijd die velen koesteren, gevuld met warmte, gelach en het troostende gevoel om bij geliefden te zijn. Als Latina heb ik altijd genoten van de vrolijke chaos die het samenzijn met de familia in deze tijd van het jaar met zich meebrengt. De luide gesprekken en het gelach, de geur van traditionele gerechten die de lucht vult – allemaal korte momenten waarop we allemaal verbonden zijn door een gedeelde geschiedenis en tradities. De afgelopen twee jaar hebben de feestdagen voor mij echter een andere toon aangenomen – een seizoen dat gekenmerkt wordt door de gevreesde “¿Y tu novio?” vraag. Als pas vrijgezelle vrouw aan het eind van haar 30e is deze vraag een bron van druk, ongemak en angst geworden. Dit jaar ben ik vastbesloten om mijn vakantievreugde terug te winnen door mijn grenzen te verleggen en dit probleem rechtstreeks aan te pakken.
14 Latijns-Amerikaanse cadeaus voor de thuiskok in uw leven
De ontberingen van het alleenstaande moederschap hebben mijn moeder altijd geïnspireerd om iets anders voor mij te willen. Het is altijd haar droom geweest om mij gelukkig getrouwd en bloeiend als moeder te zien. De impact die deze droom op mijn eigen opvattingen over het huwelijk en het moederschap heeft gehad, werd pas duidelijk toen ik aan het eind van mijn 30e vrijgezel werd nadat ik een verloving had verbroken.
Ik had vertrouwen in het verloop van mijn leven en zag een huwelijk en kinderen voor me, maar na de breuk worstelde ik met de overweldigende druk om maatschappelijke normen en familiale dromen na te leven. Culturele druk speelt een belangrijke rol bij het vormen van de verwachtingen die Latina-vrouwen hebben op het gebied van huwelijk en moederschap. Onderzoek wijst uit dat Latina’s in de Verenigde Staten vaak te maken hebben met maatschappelijke en culturele druk om op jongere leeftijd te trouwen en eerder een gezin te stichten. Familismo en het katholicisme (of een andere christelijk-conservatieve denominatie) dragen verder bij aan deze verwachtingen en leggen een zware last op vrouwen om traditionele rollen te vervullen. De angst dat dochters na een bepaalde leeftijd “soltera” worden binnen traditionele Latijnse gezinnen onderstreept het gevaar van het in stand houden van beperkende denkpatronen die het single zijn stigmatiseren en de verschillende wegen naar vervulling over het hoofd zien. Maar nu de tijden zijn veranderd, geven meer vrouwen voorrang aan hun carrière, omarmen ze onafhankelijkheid en dagen ze de maatschappelijke normen uit.
Loskomen van een langdurige relatie bracht zijn eigen uitdagingen met zich mee. Toen mijn verloving werd verbroken, worstelde ik niet alleen met de emotionele nasleep, maar ook met de verwachtingen en projecties van mijn familie, vooral van mijn moeder. Een nieuwe reeks angsten deed zijn intrede – de angst om nooit kinderen te krijgen en een gezin te vormen. Dit ging gepaard met de druk om me te vestigen en de zorgen over mijn biologische klok werden dreigende schaduwen die ik allemaal onder ogen moest zien. De vragen en opmerkingen van familieleden en vrienden maakten de druk om aan ieders verwachtingen te voldoen alleen maar groter.
De financiële realiteit van het invriezen van eicellen voegde een extra laag toe aan dit complexe verhaal. Hoewel het idee aantrekkelijk kan zijn, is het niet voor alle Latino’s financieel haalbaar. Gelukkig is het verhaal aan het veranderen, en het is cruciaal om te erkennen dat vrouwen niet alleen niet langer een man nodig hebben om hun waarde te bepalen. Maar we hoeven ook geen moeder te worden om een rijk en bevredigend leven te leiden. Er is zoveel meer voor ons dan iemands vrouw of moeder zijn. Als journaliste die zelfstandig in een appartement in New York woont, kan ik mijn carrière zelf aan, betaal ik rekeningen en zorg ik voor mezelf – allemaal zonder partner.
Therapie heeft een cruciale rol gespeeld bij het verleggen van mijn focus van het vinden van een partner naar het cultiveren van een gevoel van zelfontplooiing. Ik leer hoe belangrijk het is om prioriteit te geven aan mijn welzijn en geluk, terwijl ik het maatschappelijke verhaal aanvecht dat suggereert dat een vrouw zich moet settelen met een partner om een bevredigend leven te hebben.
Ik weet dat mijn relatiestatus niet mijn waarde bepaalt en deze feestdagen ben ik bereid om mijn moeder en andere familieleden te controleren als ze naar mijn relatiestatus vragen. Hoewel ik me ervan bewust ben dat de bedoelingen van een familielid bij het stellen van die vraag misschien niet slecht zijn, kan het ongevoelig en triggerend overkomen en sommige van onze eigen onzekerheden onder de aandacht brengen. Nu ik van plan ben om Noche Buena met mijn familie door te brengen, ben ik vastbesloten om de onvermijdelijke “¿Y tu novio?”-vraag elegant maar assertief te beantwoorden.
Ik heb minitoespraken opgesteld waarin ik mijn dank uitspreek voor hun bezorgdheid, maar waarin ik ook duidelijk maak dat mijn relatiestatus niet mijn waarde bepaalt. Ik heb ook geestige oneliners voorbereid, zoals “Ik neem op dit moment sollicitaties aan! Ken je iemand?” als een manier om af te buigen terwijl ik de vraag beantwoord.
Een deel van mijn helende reis na mijn relatiebreuk was het bereiken van een plaats waar ik vrede heb met mijn single zijn, waar ik de onzekerheid van de toekomst omarm en me concentreer op het me compleet voelen op mijn voorwaarden.
Voor mede-Latina’s die onder dezelfde druk staan, vooral tijdens de feestdagen, is mijn advies om voorrang te geven aan zelfliefde en grenzen te stellen. Het is essentieel om open met familieleden te communiceren over de impact van hun vragen en verwachtingen. Omarm de schoonheid van uw onafhankelijkheid en onthoud dat uw waarde veel verder gaat dan de maatschappelijke verwachtingen. Dit ¿Y Tu Novio? seizoen, laten we geluk en voldoening opnieuw definiëren op onze eigen voorwaarden.
Afbeelding Bron: Getty / Thomas Barwick/Design by Aly Lim