Afbeeldingsbron: Victoria A. Fraser
Zoveel mensen adopteerden kittens en puppy’s om in 2020 gezond te blijven, dat veel lokale dierenasielen eigenlijk geen huisdieren meer hadden en fokkers wachtlijsten hadden die belachelijk lang waren. Hoewel ik eigenlijk geen kat of hond mocht, voelde ik het sociale isolement dat velen van ons voelden, en besloot ik dat ik een soort huisdier nodig had. Dus ik adopteerde een maïsslang.
Vorig jaar maart woonde ik eindelijk in een huis waar ik een huisdierenslang mocht hebben. Het is iets waar ik van had gedroomd sinds ik 11 jaar oud was. Nadat ik naar advertenties op Craigslist had gekeken, vond ik iemand die hun maïsslang aan het herplaatsen was. Onmiddellijk antwoordde ik dat ik geïnteresseerd was en ze stemden ermee in haar aan mij te verkopen. Dit was het! Ik zou eindelijk een nieuwe vriend hebben om thuis mee om te gaan en mijn dromen van het hebben van een huisdierenslang in vervulling te laten gaan. Ze waren maar een klein eindje rijden, dus ik klapte de stoelen van mijn auto neer en reed naar hun huis om haar op te halen.
Toen ik haar zag, was ik al verliefd. Ze kwam uit haar rots en tikte met haar tong naar me toen ik naast haar tank hurkte. Het was een behoorlijk zware glazen tank van ongeveer 1,5 meter bij 2 meter, dus haar vorige eigenaar hielp me hem naar mijn auto te dragen. Gelukkig had ik een hatchback, dus haar tank paste perfect. Ik gooide er een deken overheen en bracht mijn nieuwe slangenvriend op de snelweg en toen naar huis. Ze was een 8-jarige maïsslang en ze noemen haar Alexandria, of kortweg Lexi. Het was een mooie naam, maar aangezien ze de mijne was, heb ik haar een andere naam gegeven. Nu, haar naam is Lexicon aangezien ik schrijfster ben. Natuurlijk noem ik haar ook nog steeds Lexi.
Dit is wat een ongewoon huisdier je bent, gebaseerd op je sterrenbeeld
Lexicon was maar al te vriendelijk en opgewonden om haar nieuwe huis te zien. Ik was van plan langer te wachten om haar te laten wennen, maar ze was duidelijk nieuwsgierig en extravert. Als ik een slang was, zou ik net als zij zijn. Ik bracht de eerste weken door met het eten van mijn maaltijden in de woonkamer terwijl ik keek hoe ze zich in een rots verstopte. Soms stak ze haar hoofd uit als ik ukelele speelde. Andere keren klom ze rond op haar favoriete stok om wat beweging te krijgen.
Eerlijk gezegd was ze een behoorlijk saai huisdier in het aquarium, maar ik hield er nog steeds van om naar haar te kijken. Na verloop van tijd kreeg ik de moed om haar mee uit te nemen en haar op mijn bed te laten spelen of om mijn armen of schouders te wikkelen terwijl ik de was of andere klusjes deed. Sindsdien ben ik weer verhuisd en ze paste zich vrij snel aan aan ons nieuwe huis. Ik praat met haar over mijn dag en plaag haar omdat ze zich in het vuil heeft verstopt en me negeert. Ze doet niet veel, maar ze is spannender dan een vis! Om nog maar te zwijgen, ze is veel onderhoudsarm. Ik geef haar maar één keer in de 10 dagen te eten en verander haar waterschotel om de paar dagen. Het eerste huisdier van iedereen zou naar mijn mening een slang moeten zijn.
Terwijl COVID-19 zich blijft verspreiden, gaan we door een nieuwe thuisblijvende bestelling, ik ben opgelucht dat ik haar als gezelschap heb. Ze is misschien niet het meest conventionele huisdier, maar ze is schattig en vriendelijk, wat het belangrijkste is. Sommige vrienden van mij zijn bang voor haar, maar de meesten zijn gefascineerd en vinden het heerlijk om met haar om te gaan. Ondanks wat je misschien denkt, is ze helemaal niet slijmerig – als er iets is, kietelt ze gewoon!
Een ander voordeel is dat ze mensen weghoudt die veroordelend en onbeleefd zijn, dus ze heeft zelfs mijn datingleven geholpen! Vaarwel reptielenhaters! Als je mijn keuze in huisdier aankan, dan kun je mij zeker aan.
En het allerbelangrijkste: ze ziet er geweldig uit met hoeden.
Afbeeldingsbron: Victoria A. Fraser