Iedereen lijkt zich te herinneren waar ze waren toen Britney Spears in 2007 haar hoofd kaalschoor. Het was een cultureel keerpunt voor de ster, een die ontelbare krantenkoppen in Hollywood veroorzaakte. Sommige mensen noemden het een schreeuw om hulp. In veel opzichten was dat ook zo. Maar zoals Spears in haar nieuwe memoires, “The Woman in Me”, opmerkt, was het ook een daad van verzet: haar autonomie terugwinnen in een tijd waarin die haar ontnomen werd.
Getroffen door verdriet omdat ze haar kinderen niet had gezien en voortdurend overspoeld werd door paparazzi, was het haar manier om de controle over haar lichaam terug te winnen. “Mijn lange haar was een groot deel van wat mensen mooi vonden – dat wist ik,” schrijft ze, eraan toevoegend dat vooral mannen het “hot” vonden. En dus: “Mijn hoofd scheren was een manier om tegen de wereld te zeggen: f*ck you. Wil je dat ik mooi ben voor jou? F*ck you. Wil je dat ik jouw droommeisje ben? F*ck you.”
In die tijd werd er nog niet zo over geestelijke gezondheid gesproken als tegenwoordig. Spears werd beschreven als “gek”, zonder verdere vragen te stellen.
Toch is het laten knippen van een buzz in de naam van bevrijding geen op zichzelf staand incident. Er wordt beweerd dat Jeanne d’Arc haar haar afknipte om zichzelf te bevrijden van seksuele avances van mannen terwijl ze in het leger diende. Sinéad O’Connor hield een kaalgeschoren hoofd gedurende haar hele carrière als een statement tegen conformiteit tot aan haar dood in juli 2023. Talloze vrouwen en niet-binaire mensen in de LGBTQ+ gemeenschap houden een kort kapsel om genderstereotypen te trotseren. Demi Moore, Amber Rose, Lupita Nyong’o – allemaal hebben ze het op een bepaald moment gedaan, om de een of andere reden, en allemaal zijn ze omarmd als moedig en uitdagend.
Voor Spears was er een vrijheid in het leven zonder haar: “Toen ik voor het eerst mijn hoofd scheerde, voelde het bijna religieus. Ik leefde op een niveau van puur zijn.” Dit denkproces is diep geworteld: oude hindoeïstische begrafenistradities beschouwen het scheren van het hoofd als een symbool van het afwerpen van het verleden, en in het boeddhistische monnikendom is het een teken van religieuze toewijding.
In plaats van dat gevoel te verkennen, schaamde ze zich voor de manier waarop ze eruit zag, omdat ze niet langer voldeed aan de verwachtingen van hoe ze er voor de wereld uit zou moeten zien – niet alleen door de media (hoewel het in feite overal in de roddelbladen stond), maar ook door haar familie. “Met mijn kaalgeschoren hoofd was iedereen bang voor me, zelfs mijn moeder. Niemand wilde meer met me praten omdat ik te lelijk was.”
De realiteit is dat haar vaak verbonden is met de vrouwelijkheid en seksualiteit van een vrouw. Dit is hoe de maatschappij historisch gezien waarde en waarde meet. Spears had geen controle over de gesprekken over haar lichaam, ondanks dat het twee decennia lang het onderwerp van constante gesprekken was. Ze kon dit echter wel controleren.
Spears realiseerde zich dat haar haar macht had, en door het af te werpen maakte ze een statement. Het was een manier om te rebelleren tegen de verwachtingen die de maatschappij haar oplegde vanaf het moment dat ze de muziekscene betrad – om er sexy uit te zien voor mannen, benaderbaar voor vrouwen en alles (of niets) daartussenin. Symbolischer dan dat kan het niet.
De natuurlijke haarkleur van Britney Spears zal u misschien verrassenImage Source: Getty / Ray Tamarra Olga Siletskaya; Foto Illustratie door Ava Cruz