Afbeelding Bron: Getty/Kevin Mazur / Auteur
Een nieuwe dag, een nieuwe aanval van onnodig commentaar over een zwarte vrouw en haar haar. Op 25 november stond Beyoncé op de rode loper voor de wereldpremière van “Renaissance: A Film By Beyoncé”. Hoewel ze er zelf voor koos om de loper zelf over te slaan, plaatste ze later een foto van haar look voor het evenement op haar website. Daarop droeg ze een zilveren jurk en handschoenen, haar gebruikelijke soft-glam make-up en platinablond haar.
Beyoncé staat al het grootste deel van haar carrière bekend om haar kenmerkende honingblonde haarkleur, dus het is logisch dat zo’n drastische verandering fans aan het praten krijgt (ook al is de transformatie waarschijnlijk het gevolg van een pruik). Toch zou u denken dat de mensen de stukjes bij elkaar zouden leggen en zouden zien dat haar nieuwe look past bij het “Renaissance” thema en on-trend is met het onofficiële uniform om te dragen als bezoeker van haar tournee. U ging er waarschijnlijk zelfs van uit dat ze even zouden kijken om te zien dat de look perfect overeenkwam met de dresscode voor de première, die “gezellige weelde” was. In beide gevallen zou u het echter mis hebben, want een van de belangrijkste conclusies die mensen uit deze foto’s trokken is dat Beyoncé wit wilde zijn.
Ja, serieus. Van mensen die ronduit zeiden dat ze haar haar haatten tot anderen die beweerden dat ze haar haar en haar huid lichter had gemaakt (iemand noemde haar zelfs “transraciaal”), er zijn ongelooflijk heftige reacties gekomen op de manier waarop Beyoncé besloot naar haar eigen evenement te komen. De commentaren waren zo kwaadaardig dat Beyoncé’s moeder, Tina Knowles, naar Instagram ging om een paar mooie woorden over het onderwerp te delen. Het is één ding om een mening te hebben over de mode- en schoonheidskeuzes van een beroemdheid; het is iets anders om iemand aan te vallen vanwege zijn ras en culturele identiteit omdat je het niet leuk vindt hoe hij eruitziet.
Al jaren moeten zwarte vrouwen hun uiterlijk verdedigen, vooral als het gaat om de manier waarop ze hun haar dragen. Van Jada Pinkett Smith die het onderwerp was van een wrede grap tijdens de Oscars omdat ze vecht tegen alopecia tot Beyoncé’s eigen dochter, Blue Ivy, die door volwassenen belachelijk werd gemaakt vanwege de textuur van haar natuurlijke haar, het voelt alsof zwarte vrouwen constant onder een microscoop liggen op een manier die veel andere mensen niet hebben. Deze kritiek is zo genormaliseerd dat mensen zich er gemakkelijk bij voelen om hun wreedste gedachten onder de foto van een beroemdheid op sociale media te zetten, zodat iedereen ze kan zien.
Als publieke figuren hebben beroemdheden zoals Beyoncé waarschijnlijk een dikke huid ontwikkeld door de jarenlange kritiek die op hen gericht is. Andere zwarte vrouwen zien deze opmerkingen echter ook. De nauwelijks verholen afkeer wanneer er gesproken wordt over natuurlijk type-vier haar, de afschuw wanneer een zwarte vrouw durft af te wijken van de norm en een gewaagde haarkleur durft te dragen, en de onnodige en ronduit gemene opmerkingen die gedeeld worden als iemands pruik niet perfect zit, dienen alleen maar om zwarte mensen verder af te schilderen als een monoliet, een idee waar we allemaal nog steeds voor vechten om te ontmantelen in de grotere maatschappij. Dus hoezeer u ook het gevoel hebt dat u Beyoncé gewoon moet laten weten wat u van haar haar en andere schoonheidskeuzes vindt, onthoud het oude gezegde: als u niets aardigs te zeggen hebt, zeg het dan helemaal niet.
Afbeelding Bron: Getty / Kevin Mazur