Ik ga er niet om liegen: mijn reis naar het omarmen van mijn natuurlijke haar is een ingewikkelde geweest. Ik ging voor natuurlijk haar toen ik op de middelbare school zat (2003-2004), jaren voordat de beweging voor natuurlijk haar populair werd in mijn gemeenschappen. De kapsels die ik als blutte tiener zelf kon doen, waren echter beperkt. Ik greep de kans aan om een wasbeurt te krijgen als ik de rekening kon betalen, maar meestal nam ik mijn toevlucht tot het bellen van een vriendin om mijn haar te doen, vooral als mijn zus mij niet wilde gebruiken om haar cosmetische vaardigheden te gebruiken.
In tegenstelling tot de meeste Latijnse families – inclusief die met leden van Afrikaanse afkomst en getextureerd haar – werden beschermende stijlen omarmd en in sommige gevallen geprefereerd in mijn Hondurese huishouden toen ik opgroeide. Ik weet dat dit niet de norm is voor veel Latina’s die eruit zien zoals ik of binnen de Latijnse cultuur in het algemeen. De meesten van ons is van jongs af aan geleerd dat 3B tot 4C krulpatronen slecht haar zijn, of wat vaak “pelo malo” werd genoemd. Velen van ons werd geleerd om alle mogelijke maatregelen te nemen om onze lokken wit te maken. De maatschappij en anti-zwartheid hebben velen van ons gedwongen om er alles aan te doen om onze zwartheid met alle mogelijke middelen te verbergen – van constant föhnen tot overmatig gebruik van la plancha en het zoeken naar de nieuwste haarbehandelingen, zoals Braziliaanse keratine. Het werd allemaal aangemoedigd in een poging om onze natuurlijke krullen en bochten te verbergen en te voldoen aan de Europese schoonheidsnormen.
Hoe ik deze zomer mijn vollere moederlichaam met zelfliefde omarmde
Als tiener maakte ik cornrows en box braids met mijn echte haar – geen extensions – alsof mijn leven ervan afhing. Ik heb het over ontwerpen in overvloed! Als jullie je nog herinneren hoe mensen vroeger gek werden van de kapsels van Allen Iverson op het veld – dat was ik. Hoewel ik me schattig en zelfverzekerd voelde (en mijn familie mijn obsessie met vlechten accepteerde), kreeg ik toch te maken met mijn deel microagressies met betrekking tot mijn haar. Ik had constant ingewikkelde gesprekken over wat als “goed haar” en wat als “slecht haar” werd beschouwd. Hoewel er familie en vrienden waren die mijn vlechten en beschermende kapsels omarmden, waren er nog steeds een heleboel die me ervan probeerden te overtuigen dat ik er het beste uitzag als ik mijn haar steil droeg. Dat was op zijn zachtst gezegd frustrerend, maar ik deed toch wat ik wilde als het ging om de manier waarop ik mijn haar wilde dragen.
Hoewel ik opgroeide in een Latijns gezin waar me geleerd werd om mijn zwartheid te omarmen, waren er toch momenten van anti-zwartheid die de kop opstaken.
Hoewel ik opgroeide in een Latijns gezin waar ik leerde om mijn zwartheid te omarmen, waren er nog steeds momenten van anti-zwartheid die de kop opstaken. De ene dag vierden we mijn nieuwe set cornrows en de volgende dag werd me verteld dat ik niet te lang in de zon mocht blijven omdat ik bang was dat ik “te donker” zou worden. In mijn essay “Half In, Half Out: Orbiting a World Full of People of Colour” uit mijn bloemlezing “Wild Tongues Can’t Be Tamed” schrijf ik over hoe ik te horen kreeg dat ik bleekcrème op mijn knieën en ellebogen moest smeren zodat ze niet donkerder zouden worden. Dit bewijst dat, hoewel mijn familie en gemeenschap onze zwartheid omarmden en vierden, er nog steeds problematische ideeën waren over wat mooi werd gevonden.
Als ik mijn haar krulde en naar buiten stak, zei Mami altijd: “Kam je haar,” of ze stelde voor om het in een pony te doen of om moñitos te doen. Dit was allemaal code voor “tem je manen”. Hoewel ze voorstander was van beschermende kapsels, was er altijd iets aan mijn krullende kapsels waardoor ze haar lippen draaide om me te vertellen dat ik er niet toonbaar uitzag.
Als tiener nam ik de woorden van mijn moeder ter harte. Ik waste mijn haar de avond ervoor, gebruikte olijfolie of producten zoals Blue Magic of een leave-in conditioner en vlechtte mijn haar dan zelf in cornrows. Ik liet mijn haar thuis aan de lucht drogen en deed er ’s avonds een sjaal omheen. s Ochtends liep ik naar school, ging naar de badkamer en haalde mijn vlechten eruit voordat ik naar de les ging. Het was een proces, maar ik hield er lossere krullen aan over die voor mij beter handelbaar aanvoelden. Het was voor mij ook een manier om stiekem met mijn krullen te rocken zonder dat ik Mami thuis hoefde te horen.
Wanneer ik ervoor koos om mijn haar steil te dragen, hebben doobies me vaker gered dan ik kan tellen. Zodra vochtigheid, zweet of regen in contact kwamen met mijn natuurlijke haar, brak de hel los. Om mijn blowouts intact te houden, wikkelde ik mijn haar rond mijn hoofd en zette het vast met bobby pins. Daarna deed ik er een zwarte zijden sjaal omheen om mijn hoofd te beschermen en te voorkomen dat mijn haar ging pluizen.
Maar toen ik eenmaal mijn natuurlijke haar begon te omarmen, werden headwraps en vlechten mijn go-tos. Niet alleen houden ze mijn natuurlijke lokken beschermd, maar ik hou er ook van hoe geworteld ze zijn in de zwarte cultuur. Afrikaanse hoofddoeken bestaan al eeuwen en hun invloed heeft de Latijnse cultuur grotendeels beïnvloed. Ze hebben gediend als symbolen van verzet, bescherming, spiritualiteit en nog veel meer. Zwarte vrouwen vechten al jaren om hun haar te mogen dragen zoals zij dat willen. Pas toen vorig jaar de CROWN Act werd aangenomen, kregen we eindelijk de vrijheid en de bescherming om ons haar te dragen zoals wij dat willen.
Als ik aan vlechten denk en aan de vrouwen die mijn haar doen, denk ik aan hoe zij letterlijk bescherming over mijn kostbare haarstrengen weven.
Als ik denk aan vlechten en de vrouwen die mijn haar doen, denk ik aan hoe zij letterlijk bescherming weven over mijn kostbare haarstrengen. Elke vrouw in mijn naaste familie en daarbuiten heeft een vertrouwde sjaal, hoofddoek of favoriete gevlochten haarstijl die we gebruiken. Deze stijlen zijn vooral handig als u op vakantie gaat, geopereerd wordt, bevallen bent of een andere gelegenheid hebt waarbij u zich niet elke dag zorgen wilt maken over het stylen van uw haar.
Ik heb het gevoel dat mijn familie mijn natuurlijke haar veel meer accepteert als het in een beschermende stijl zit. Ik denk dat het iets te maken heeft met de netheid van de lijnen en delen bij vlechten en moñitos. Er is dat gevoel van controle dat we voelen als elke haarlok op zijn plaats zit. Als ik mijn krullen op een natuurlijke manier in model breng, voel ik me het meest vrij en mezelf. Maar de zorg voor natuurlijk haar is liefdewerk, dus het is voor mij een zelfzorgroutine geworden om comfort te vinden in beschermende stijlen. Het zorgt er ook voor dat ik me geen zorgen hoef te maken over de dagelijkse zorg voor mijn haar.
Een van de investeringen die ik heb gedaan om mijn beschermende stijlen en zelfs mijn krullen te helpen onderhouden, is de Rev Air ($399) – het is een revolutie geweest. Ik kan mijn vlechten wassen en drogen zonder problemen of schade. Over het algemeen gebruik ik ’s ochtends pepermunt- en rozenolie op mijn hoofdhuid, omdat die helpen om het bloed te laten stromen en ook gewoon erg lekker ruiken. Ik houd mijn haar gehydrateerd en gezond met de Ors Olive Oil & Coconut Oil Spray ($8), en ’s avonds spray ik de Head & Shoulders Royal Oils Instant Soothe Scalp Elixir ($11). Tussen het wassen door gebruik ik de Camille Rose Sweet Ginger Cleansing Rinse ($15). Mijn haar voelt er altijd fris en schoon door aan.
Toen ik opgroeide, droeg ik nooit weave of pruiken, maar de meeste latina’s in mijn leven deden dat wel. En nu ik ouder ben, vind ik het leuk om nieuwe beschermende stijlen uit te proberen. Ik heb zelfs een lavendelblauwe pruik gedragen waarvan ik nooit had gedacht dat ik die zou kunnen dragen. Haar is de manier waarop ik mezelf wil uitdrukken. Ik wil hetzelfde voor mijn dochter. Door haar te laten zien hoe ik mijn natuurlijke krullen en beschermende stijlen laat zien, laat ik haar zien dat zij ook mogelijkheden heeft. Ze kan doen wat ze wil met haar kostbare kroontje, maar het moet wel altijd beschermd en verzorgd worden. Ik laat haar met haar vingers door haar haar gaan zodat ze de textuur kan voelen. Tijdens het badderen laat ik haar haar wassen en tegenwoordig oefenen we om haar haar helemaal zelf te laten kammen. Ik wil dat ze een mooie relatie met haar haar heeft, een gezondere relatie dan ik met mijn haar had toen ik opgroeide. Ik wil dat ze haar zwartheid eigen maakt en houdt van alles wat haar uniek maakt.
Afbeeldingsbronnen: Saraciea Fennell en Foto Illustratie: Ava Cruz