Katherine Woodward Thomas weet hoe het is om nog lang en gelukkig te willen zijn. Ondanks dat ze gediplomeerd huwelijks- en gezinstherapeut is, geeft ze toe dat ook zij worstelde met daten. Ze vertelde onlangs aan fafaq dat ze een “patroon van onbeschikbaarheid” had, een wond die volgens haar uit haar kindertijd kwam en later in relaties naar voren kwam. Ze ging uit met getrouwde mannen, was betrokken bij driehoeksverhoudingen en bevond zich in het algemeen in “onmogelijke liefdessituaties”. Dat was totdat ze de methodes begon toe te passen die nu gebruikt worden in haar bestseller “Calling in ‘The One:’ 7 Weeks to Attract the Love of Your Life”.
Of u het nu op een lijst van beste zelfhulpboeken hebt zien staan of, sinds kort, trending op TikTok, “Calling in ‘The One'” is waarschijnlijk een bekende titel. Sinds de oorspronkelijke publicatie in 2004 is de zeven weken durende methode een enigszins beproefd middel geworden om een ideale partner aan te trekken.
Nu het precies 20 jaar geleden is dat “Calling in ‘The One'” in de boekenplanken lag, spraken wij met Thomas om meer te horen over het boek en waarom haar methode zelfs vandaag de dag nog relevant is voor lezers.
De 4 fasen van een relatie volgens experts
fafaq: Wat inspireerde u om “Calling in ‘The One'” te schrijven?
Katherine Woodward Thomas: Mijn eigen verhaal. Ik had eerlijk gezegd een patroon van onbeschikbaarheid, wat betekende dat ik vaak uitging met mensen die een andere relatie hadden. Het is pijnlijk als je dat verhaal beleeft, vooral als je echt wilt trouwen [of] een gezin wilt stichten, zoals ik. Dus dat ging heel lang zo door en op een gegeven moment wilde mijn hart het bijna opgeven en ontslag nemen. [Ik dacht] misschien ben ik te beschadigd, misschien ben ik te oud op dit punt, alle goede zijn al bezet.
Maar toen maakte ik twee grote veranderingen. De eerste was dat ik een intentie voor liefde maakte. Maar als je eenmaal de intentie hebt om onmiddellijk liefde te hebben, dan ligt de focus niet op het wegrennen om die persoon te vinden. De focus ging naar: “Wie moet ik zijn zodat [liefde] mij kan vinden?” en “Hoe moet ik groeien om het te krijgen?”.
De tweede verschuiving die ik maakte was dat ik bereid was om volledig zelf verantwoordelijk te zijn voor elk [dating]patroon. Het is een heel eenvoudige verschuiving, maar het is diepgaand omdat je jezelf meer machtigende vragen begint te stellen. In plaats van “Waarom vinden mensen mij niet leuk?” en “Wat is er mis met mij?” vroeg ik mezelf: “Hoe ben ik? vroeg ik mezelf: “Hoe duw ik mensen weg?” en “Wat kan ik in plaats daarvan doen om het voor iemand gastvrijer te maken om dicht bij me te zijn?”.
Ik begon de ene voet voor de andere te zetten en een verbazingwekkend wonder te manifesteren. In visioneringsmeditaties vroeg ik: “Wat is mijn volgende stap?” en “Hoe kan ik me laten zien op een manier die positief is voor mijn toekomst?”. Ik kreeg al snel beelden van de man met wie ik zes jaar eerder had gedate; een man die ik had beschouwd als degene die “ontsnapt” was. Uiteindelijk was ik te verlegen om hem te bellen, en ik wuifde de gedachte weg. Maar een paar weken later ging ik naar een kerkdienst en ik zag de man aan wie ik had gedacht. Ik draaide me om en had die dag nog steeds geen contact met hem.
Maar twee weken later zei een vriend van me dat ik het internet op moest gaan om te beginnen met daten. Dit was rond de eeuwwisseling, rond 1999, dus het internet was net begonnen en deze datingsite was nieuw. Niemand had een foto en er stonden geen herkenningspunten op het profiel. Uiteindelijk reageerde ik op één persoon en toen hij me terugschreef, ontdekte ik dat het precies dezelfde man was. Twee maanden later verloofden we ons en een jaar later trouwden we. Toen dat gebeurde, dacht ik: “O jee, wat heb ik net gedaan?” en besloot toen om de methode met andere mensen te delen omdat ik het leed begreep.
PS: Wauw, dat is een ongelooflijk verhaal. Hebt u een favoriete les in “Calling in ‘The One'”?
KWT: De meesten van ons zitten behoorlijk vast in [dating]patronen, en wat we proberen te doen in “Calling in ‘The One'” is het patroon identificeren en de heel specifieke manieren waarop je je laat zien die dat patroon hebben gegenereerd. Dus wat ik ontdekte dat revolutionair was in “Roep ‘De Ene’ op”, is dat wanneer je begint met de bron wie je bent vanuit de toekomst en begint te groeien in de richting van die droom en die versie van jezelf, je je anders bij mensen gaat vertonen. Het verandert meteen het kaliber van de persoon die zich tot je aangetrokken voelt, de kwaliteit van je connecties en wat er mogelijk is in je connecties.
Toen ik het zelf deed, begon ik met de toekomst en vroeg ik mezelf: “Wie is die versie van mij?” Die versie was [gelukkig en verliefd zijn en vertrouwen hebben]. Toen had ik dus een voorbewuste kennis van mijn waardigheid om liefde te ontvangen, wat een belangrijke les in het boek is.
“Het gaat er niet om de ware te vinden, het gaat erom de ware te worden; de versie van jezelf te worden die niet langer saboteert of verdwijnt of vanuit oude trauma’s werkt.”
PS: Hoe denkt u dat het daten veranderd is sinds u oorspronkelijk “Calling in ‘The One'” schreef?
KWT: Het is beter en het is slechter. Toen ik zelf “De ware oproepen” schreef, was er veel meer schaarste. De grote vraag was: “Hoe zal ik iemand ontmoeten?” En nu is het grote probleem van de dag: “Hoe kies ik uit de vele mensen die ik ontmoet?”
Maar eerlijk gezegd is de effectiviteit van “De ware binnenroepen” niet zo veel veranderd, want waar we het over hebben is niet dat we op zoek gaan naar de ware. Het gaat erom dat u die ene wordt; dat u de versie van uzelf wordt die niet langer saboteert of verdwijnt of vanuit oude trauma’s werkt. Dat is eigenlijk de basis om de juiste persoon voor u te vinden. Het werkte toen om iemand aan te trekken, en het werkt nu zeker.
De lessen zullen altijd van toepassing zijn, hoe het daten ook verandert, hoe het daten er in de toekomst ook uitziet – ze zullen altijd van toepassing zijn. Als u uw waarde kent, u kent uzelf, u bent zelfbewust, u bent zelfverantwoordelijk, u bent in staat om voor uw behoeften te onderhandelen, dan hebt u een capaciteit die u hebt gecultiveerd om van een ander mens te houden.
PS: Waarom denkt u dat “Calling in ‘The One'” 20 jaar later nog steeds zoveel mensen aanspreekt?
KWT: Het is een zeer geïntegreerd boek dat zijn tijd vooruit is, en mensen zijn er klaar voor. Twintigers zijn echt klaar voor een meer geïntegreerd, verfijnd gesprek, niet alleen om te begrijpen waarom ze zijn zoals ze zijn, maar ook hoe ze eigenlijk in het leven staan.
PS: Welk advies hebt u, naast het lezen van uw boek, voor singles die gefrustreerd zijn door de datingscene?
KWT: Ik denk dat het heel belangrijk is om het innerlijke werk te doen en om magnetisch te worden voor de liefde. Je moet ervoor zorgen dat je echt verankerd bent in de toekomst die je voor ogen hebt – je leeft en ademt die toekomst. U bent zich bewust van uw waarde. Concentreer je daarop in plaats van op het idee, zoals “[Dating apps] gaan nooit werken” of “Liefde is voor andere mensen en niet voor mij” of “Het is misschien gewoon mijn lot om alleen te zijn”.
PS: Wat was het meest bevredigende aan het schrijven van “Calling in ‘The One'”?
KWT: Ik wilde gewoon de wereld gelukkiger maken. Ik kan u niet eens vertellen wat een voorrecht het is om met zoveel mensen op deze reis te zijn. Zelfs als ik iemand niet ontmoet [als ik het boek lees], is het bijna een intiem gesprek dat ik met ze kan hebben, en het heeft me zoveel geluk gebracht.
Ik ben single en heb afspraakjes in mijn 30er jaren – en dit is wat ik heb geleerdImage Source: Getty / Vivien Killilea