Modebladen worden gevoed door grootschalige fotoshoots, functies met bekende beroemdheden en verslaggeving van rode loperevenementen. Veel is mogelijk met het team ter plaatse: de mode-assistenten. Deze assistenten bellen in en organiseren alle producten die vervolgens op talent worden geplaatst voor genoemde evenementen of covershoots. Het product – kleding, accessoires, schoenen, fijne sieraden, fantasiesieraden en extra’s – is ondergebracht in een modekast bij de modeafdeling. Het is normaal dat de kast de kleinste kamer op kantoor is – waardoor mode-assistenten en stagiaires achterblijven om legpuzzels te maken om ervoor te zorgen dat alles past en is georganiseerd zodat ze snel doorlopen of visuele vertoningen van aankomende shoots voor de stylist om te beoordelen.
Toen ik mode-assistent was, herinner ik me dat ik werd geblokkeerd door trendborden, rekken en koffers voor uitgaande shoots, waardoor het moeilijk was om door de kamer te communiceren met de andere mode-assistent. Dat was de norm – slechts een deel van wat we moesten doorstaan om redacteur te worden. Ik heb het systeem vaak in twijfel getrokken en me afgevraagd of het ons ertoe heeft aangezet te mislukken. Extra ruimte of opslagruimte en een meer gestroomlijnde kalender zouden het leven zeker een beetje gemakkelijker hebben gemaakt.
Toen COVID-19 toesloeg, en omdat het een impact blijft maken, moesten glossy’s zich aanpassen. Modetijdschriften brengen inhoud uit tijdens het coronavirus, maar tegen welke prijs voor hun werknemers – vooral de mode-assistenten die de show nu vanuit hun slaapkamers leiden? Sommige tijdschriften hebben zoveel kleding dat de ene assistent koffers of extra’s herbergt, terwijl een andere de look van de landingsbaan vasthoudt. Een vriendin van mij die in een populair tijdschrift werkt en in hetzelfde gebouw woont als haar vriend, heeft de afgelopen weken bij hem geslapen omdat de rekken haar kleine studio-appartement in New York City volledig hebben overgenomen.. 
Om de volledige primeur te krijgen over het leven als mode-assistent in een pandemie, nam ik contact op met drie mode-assistenten: een die bij een krant werkt, een mode-assistent voor een herenpublicatie en freelance mode-assistent voor heren- en damespublicaties. Alle assistenten hebben ervoor gekozen anoniem te blijven, dus voor dit verhaal noem ik de krantenmedewerker Ashley, de herenmode-assistent Jane en de freelance-assistent Sebastian.
Terwijl ze thuis werkt, neemt ze het één dag per keer en begrijpt dat het runnen van een kast vanuit haar slaapkamer ‘gewoon bij de baan komt’ in 2020.
De opkomst van de pop-upkast
Met de hoeveelheid volume die in en uit een modekast gaat, moeten systemen aanwezig zijn. Veel publicaties volgen alle voorbeelden of items voor fotoshoots via een fotosysteem. Op het moment dat een item binnenkomt, wordt een foto geknipt en wordt deze op de computer gecatalogiseerd als een “check-in” -foto, onder de respectievelijke shoot. Wanneer items de kast verlaten – voor een fotoshoot of om terug te gaan naar de afzender – wordt het opnieuw gefotografeerd en wordt het bestempeld als een “check-out” -foto in het archiefsysteem.
In een perfecte wereld zouden alle items die voor een shoot werden gestuurd binnenkomen, gefotografeerd worden, een doorloop doorlopen, ingepakt worden voor de shoot, terugkeren naar de kast om er zeker van te zijn dat alles verantwoord is en dan teruggaan naar de merken die ze hebben gestuurd. Als er echter meerdere opnames tegelijk plaatsvinden en een item niet is gebruikt voor een eerdere shoot, wordt het “overgedragen”, waardoor de levensduur in de kast wordt verlengd.
‘Ik haat het woord’ overdracht ‘. Het is het slechtste woord in de mode ‘, huilt Sebastian. ‘Aan het eind van de dag wil je een volledige terugkeer doen. Zodra er iets binnenkomt van een fotoshoot, is je mentaliteit van, oké, dit gaat mijn huis verlaten, ik hoef dit niet aan te pakken Dit is allemaal klaar ‘, legt hij me uit terwijl hij rondkijkt in zijn appartement bij een groot rek met het label’ transfer ‘. “Maar dan brengen ze het over naar een andere shoot, en jij zegt, rotzooi, ik doe nu maar een halve terugkeer, en nu moet ik langer bij al dit product blijven zitten”, zegt hij.
“Ik ontvang dagelijks meer dan 50 pakketten of kledingzakjes – ik denk dat het raar zou zijn als ik niet overweldigd was”, vertelt Ashley terwijl ze bespreekt hoe ze haar emoties heeft gerationaliseerd. Ze houdt van mode, en het is een leuke afwisseling geweest om het bij haar thuis te zien. Terwijl ze thuis werkt, neemt ze het één dag per keer en begrijpt dat het runnen van een kast vanuit haar slaapkamer ‘gewoon bij de baan komt’ in 2020.
Werk mee naar huis nemen
Mode-assistenten zijn gewend aan lange uren, vaak al om 04.00 uur opdagen om een fotoshoot te maken en na 19.00 uur te blijven. op de dagen dat een nummer sluit. Meestal komen lange dagen met een duur diner, een prepaid autorit naar huis, een happy hour met je collega’s of gewoon een leuke avond thuis, decomprimerend. Het probleem met mode-assistenten die een modekast vanuit hun slaapkamers runnen, is alleen dat het in je slaapkamer is. Er is geen scheiding, geen voordelen en geen balans tussen werk en privé.
‘Het is echt moeilijk om de sfeer te vinden als je huis onder het werk staat. Zoals waar is de zen?’ Jane vertelt me terwijl ik haar FaceTime terwijl ze een sandwich eet in de enige open ruimte van haar keuken.
“Het enige probleem dat ik heb, vier maanden binnen, is leren delegeren wanneer ik iets ga doen en wanneer dat niet het geval is, omdat er zoveel monsters uit mijn appartement komen”, legt Sebastian uit. Zoals veel assistenten wordt hij overspoeld met producten en coördineert hij grote projecten.
‘Het is echt moeilijk om de sfeer te vinden als je huis onder het werk staat. Zoals waar is de zen?’ Jane vertelt me terwijl ik haar FaceTime terwijl ze een sandwich eet in de enige open ruimte van haar keuken. Hoe creëer je grenzen als je manager weet dat je de tools hebt om op elk moment te werken?
Mode-assistenten staan er alleen voor
De meeste modepublicaties hebben één mode-assistent voor alle categorieën: confectiekleding, denim, sieraden (fijn en kostuum), schoenen, extra’s en accessoires. Bij publicaties met grotere budgetten – en ruimte – zie je meerdere assistenten, of op zijn minst één voor kleding en één voor accessoires.
Een groot deel van mijn succes in de modekast was te danken aan de stagiaires en freelancers die me hebben geholpen. Bij het werken aan een cover shoot hadden we vaak ergens tussen de 16 en 30 garderobewagens tot de rand gevuld met producten om naar een fotoshoot te worden gestuurd. Om de vrachtwagens in te pakken, moest alle kleding in kledinghoezen gaan, alle hoeden in hoedendozen, alle delicatessen in noppenfolie en alle schoenen en overige accessoires in plastic plastic zakken. Vervolgens verzegelde u de koffers en als u geluk had, zou een koeriersmedewerker u bij de vracht ontmoeten. Als het na 19.00 uur was – de tijd dat de bouwvracht sloot – zou je alle 30 stammen door verschillende liften moeten slepen, het lobbygebouw uit en in het busje van de koerier.
“Ze dekken de ene kant op en dan dek ik de andere kant op het budget van het team”, vertelt Sebastian me terwijl hij de logistiek uitlegt van het ontvangen en retourneren van monsters. ‘Ik moest ook een printer kopen’, voegt hij eraan toe. Om monsters terug te sturen die buiten New York waren verzonden, haastte hij zich naar FedEx of UPS voordat ze sloten om er zeker van te zijn dat de pakketten op tijd waren. De printer helpt hem nu zijn dag te stroomlijnen: “Het is gemakkelijker voor mij om FedEx-afhalingen te organiseren en ik zet ze dagelijks af. Dus nu kan ik de verzendetiketten afdrukken. Het scheelt uren van mijn dag”, besluit hij.
‘Ik krijg de hele dag e-mails’, zegt Ashley terwijl ik haar over de hoorn hoor typen. ‘Het voelt intenser dan op kantoor.’ Voor Ashley is ze de enige assistent bij de krant en verantwoordelijk voor twee redacteuren. Ze heeft vaak het gevoel dat veel van haar dag wordt besteed aan het inhalen van haar bazen met haar vooruitgang, ook al varieert het zelden van dag tot dag. Ze zou er de voorkeur aan geven dat de tijd zou kunnen worden besteed aan het organiseren van haar rekken en ervoor te zorgen dat alles gereed is om te worden verzonden. Fantaserend over de hulp die haar stagiaires hebben geboden, zegt ze: ‘Ik wist niet hoe goed ik het had.’
Collega’s kunnen niet langer de eer opeisen voor werk dat ze niet hebben gedaan
We hebben allemaal of gehad hebben die ene collega die stiekem rondkomt en minder werk doet dan de rest van ons, maar omdat het een teamprestatie is, krijgen ze ook de lof. De mode-assistenten die ik sprak, waren het er allemaal over eens dat het grootste pluspunt van het leven buiten het kantoor de langverwachte onderscheidingen zijn voor goed werk. ‘Ik werk al twee jaar bij het bedrijf’, legt Jane uit. ‘Nu ze weten hoe goed ik ben, hoop ik bij terugkeer op een promotie’, lacht ze.
Elke publicatie vormt relaties met modehuizen; het is hoe ze in staat zijn om product te krijgen voor hun shoots, en ze bewaken deze relaties nauwgezet. Meerdere verkeerde retourneringen of late retourneringen, schade aan kwetsbare items en een respectloze houding kunnen deze relaties verbreken, maar als een merk in het tijdschrift hoog over je spreekt, is dat alles. Het maakt al het harde werk en drama de moeite waard. ‘Het is geweldig om te horen’, roept Sebastian uit, terwijl hij nadenkt over een e-mail die een vertegenwoordiger van Louis Vuitton hem heeft toegejuicht. “Als de merken je bedanken, laat het tijdschrift zien dat je weet wat je doet, wat voor mij als freelance assistent essentieel is”, vervolgt hij.
Toch is er een duidelijke druk waarmee deze assistenten worden geconfronteerd. ‘Er is geen ruimte voor fouten wanneer de monsters bij u binnenkomen’, vertelt Jane terwijl ze verlangt naar de hulp en de extra ogen die ze in de kast had om te voorkomen dat het product zoek zou raken. ‘Het is niet alsof je naar een kledingkast gaat en het is een week of twee geleden en een item wordt overgebracht naar een andere shoot. Bij een transfer weet je misschien niet waar het is, maar je weet dat het terugkomt. Maar nu komt het binnen mijn huis, en als het ontbreekt of misplaatst is, staat het op mijn hoofd ‘, zegt ze.
Afbeeldingsbron: fafaq Photography / Anonymous