Robin Thede is de maker, uitvoerend producent, schrijver en ster van HBO’s “A Black Lady Sketch Show”. De eerste zwarte vrouw die hoofdschrijver is in een Amerikaanse tv-show ’s avonds laat, ze is ook een drievoudige Emmy-genomineerde.
Een vriend lachte me onlangs uit toen ze een vreemdeling hoorde vertellen: “Ik hou van je jas!” En ik antwoordde: “Ik doe dat ook!” Ze dacht dat dit het vreemdste was om te zeggen, in plaats van gewoon ‘dank je’. Maar ik ben dol op de jas. Het is geweldig! Het is een felgekleurd geruit patroon met een hoge kraag en bijpassende riem die me precies goed rukt. Wat is er zo mis met het eens zijn met een compliment? Ik was trots op mijn aankoop en mijn modekeuze.
Veel vrouwen zijn geconditioneerd om nergens trots op te zijn, laat staan een schattige jas. Ons is te horen niet op te scheppen omdat het eigenwijs is. Vooral als zwarte vrouwen, heb ik het gevoel dat er altijd onze innerlijke Kendrick Lamar is die ons vertelt “te gaan zitten, nederig te zijn.” Ik denk niet dat we er zo vaak naar moeten luisteren als wij – niet het nummer, het nummer is geweldig – maar we moeten de innerlijke stem negeren en trots zijn op onze prestaties! Heeft die nieuwe baan geland? Vertel de wereld! Ben je dol op je nieuwe kapsel? Plaats die sh*t! Lees drie boeken in een weekend? Je bent praktisch een Nobelprijswinnaar!
Heeft die nieuwe baan geland? Vertel de wereld! Ben je dol op je nieuwe kapsel? Plaats die sh*t! Lees drie boeken in een weekend? Je bent praktisch een Nobelprijswinnaar!
Dit is natuurlijk veel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Zelfs als je je innerlijke stem verovert, zijn het vaak de uiterlijke stemmen in ons leven dat we vertellen dat we moeten stoppen met opscheppen: familie, collega’s, kerkgemeenschap, bazen, vrienden, internettrollen. Er kan ook een verleiding zijn om onze trots af te stampen om ervoor te zorgen dat we anderen niet slecht voelen over hun leven, vooral vandaag. Maar trots op jezelf, je werk, je geliefden en je talenten kunnen de mensen om je heen verheffen.
Velen van ons worden geleerd om ons licht al op jonge leeftijd te verminderen. Mijn vroegste herinnering hiervan was in de derde klas. Achteraf gezien had ik een leraar die zichzelf actief in concurrentie met mij bracht, een kleine achtjarige! Wanneer ik een antwoord kreeg, zou ze met haar ogen rollen en herhalen wat ik net had gezegd, in een poging te bewijzen dat ze meer wist dan ik – ze was een leraar; zij deed! Als ik eerst mijn werk af had, zou ze het uit mijn hand pakken en me vertellen dat ik mijn hoofd naar beneden moest leggen. Toen Awards Day aan het einde van het jaar kwam en andere studenten de “Beste Helper” en “Best Student” Awards kregen, gaf ze me de “Ms. Know-it-All Award”. Ik – de student met enkele van de beste cijfers in de klas – kreeg een Snarky Award die in feite zei dat ik ’te veel deed’. Ik was niet super spraakzaam of storend in de klas; Ik was gewoon eerlijk enthousiast om antwoorden goed te krijgen en mijn werk af te maken.
Die ervaring maakte me tweede om mijn trots op school goed te doen; Het liet me zien dat mijn zelfvertrouwen negatieve aandacht trok. Gelukkig (en dankzij geweldige ouders en vrienden) hield het me niet tegen om uit te blinken. Toch heeft het een leven lang eigen werk en reflectie genomen om erachter te komen dat trots op mezelf zijn geweldig en helemaal goed is.
Ik heb onlangs getweet: “F*ck nederigheid, opscheppen op je sh*t”, en ik bedoel dat zo oprecht. We moeten ongegeneerd trots op onszelf zijn. Op zijn beurt zal het anderen dwingen om ons anders te bekijken, ons serieuzer te nemen en ons het respect te geven (lees: geld!) We verdienen. Trots vereist ook geen grote persoonlijkheidsveranderende levensverandering; We kunnen kleine verschuivingen maken in hoe we onszelf behandelen, zodat anderen in natura zullen reageren. Stel je voor dat je baas je eindelijk serieus neemt. Overweeg een vriend uit te dagen die je constant gaslicht of de juiste relatie vindt, omdat je eindelijk gelooft dat je gezonde gehechtheden verdient! Dat alles vereist authentieke trots in jezelf en het leven dat je hebt gemaakt. Het maakt niet uit of je niet helemaal bent waar je wilt zijn; Het gaat erom elk moment te vieren en elke overwinning onderweg.
Het maakt niet uit of je niet helemaal bent waar je wilt zijn; Het gaat erom elk moment te vieren en elke overwinning onderweg.
Ik vraag me vaak af wat mijn achtjarige zelf vandaag aan mij zou denken: een drievoudige Emmy-genomineerde met een baanbrekende schetscomedy-serie op HBO, de eerste Black Woman Head-schrijver in de late nacht-tv, de eerste Black Woman Head-schrijver voor The White House Correspondenten ‘Dinner en de eerste zwarte vrouw die een Sketch Comedy -serie maakt met een cast van alle zwarte vrouwen. (Was ik opscheppen? Was het zeker!) Ik weet dat de achtjarige Robin absoluut zou worden weggeblazen. Verdorie, ze zou door mij zijn weggeblazen, gewoon leren om een auto te besturen. En dat soort perspectief is belangrijk. Ik ben bereid te wedden dat de meeste van onze jongere zelf ongelooflijk trots zou zijn op ons oudere zelf op zoveel manieren die we nu als vanzelfsprekend beschouwen.
En laat me duidelijk zijn: ik bedoel niet trots zijn ful , eigenwijs of vervelend om anderen zich slecht te laten voelen of op te scheppen als er niets is om over op te scheppen. Maak niet alleen dingen goed voor de ‘gram, zodat je leuk kunt vinden; dat is smerig. Maar als je die promotie krijgt, poets het niet af door te zeggen: “Het is geen probleem; ik ben geen CEO of zo.” Breng in plaats daarvan je meisjes bij elkaar en vieren zoals jij verdient! Loop in je waarheid en bezit je nieuwe functie, je nieuwe auto, je nieuwe huis, je nieuwe paar sneakers waar je op hebt gewacht – wat het ook is, je hebt er hard voor gewerkt! Waarom doen we tenslotte al dit zwijgen en slijpen als we geen trots kunnen zijn op de vruchten van onze arbeid?
Afbeeldingsbron: Getty / Rich Fury