We leven gelukkig in een tijd waarin vrouwen alles kunnen hebben, toch? Een goede carrière en een liefhebbend gezin zijn haalbaar. Toch heeft een van de grootste vrouwelijke sterren ter wereld toegegeven dat ze, toen ze op het hoogtepunt van haar roem zwanger werd, bang was dat ze “carrièremoord” had gepleegd.
Ondanks wetten in het Verenigd Koninkrijk die de banen van vrouwen tijdens hun zwangerschapsverlof beschermen en ondanks het feit dat het belang van de carrière van werkende moeders steeds vaker op de voorgrond van het politieke beleid staat, lijken zeer succesvolle vrouwen nog steeds bang te zijn voor de impact die het stichten van een gezin op hun toekomst op het werk zal hebben.
“Ik kon het alleen maar pandemonium noemen, want zo voelde het voor mij. Voor velen zou dat – en dat was het ook – gezien worden als zelfmoord in hun carrière.”
Toen ze over haar carrière sprak tijdens het jaarlijkse Women in Entertainment Gala van The Hollywood Reporter, zei zangeres Adele: “Soms vraag ik me af […] of mensen denken dat ik berekenend ben, weet je, als ik jaren achter elkaar verdwijn. Dat ik ongrijpbaar ben, en ik geloof dat minder meer is. Je weet wel, zoiets. Maar de echte reden dat ik maar vier albums heb gehad, en ik denk niet dat veel mensen dit weten – ze weten misschien dat ik een kind heb en dat ik een moeder ben – maar mijn zoon is 11 jaar oud.”
Adele legde uit dat ze zwanger werd van zoon Angelo, die ze deelt met haar ex-man Simon Konecki op het “hoogtepunt van 21”, haar tweede album. “Ik kon het alleen maar pandemonium noemen, want zo voelde het voor mij. Voor velen zou dat – en dat was het ook – als zelfmoord worden beschouwd.” Adele’s lofbetuigingen sinds 2012 spreken voor zich (hallo Las Vegas residentie, prijzen in overvloed en recordbrekende albumverkopen), maar haar gevoel is niet uniek.
Ik ben een moeder van -één. Mijn dochter is nu 13 maanden oud en terwijl ik Adele’s woorden lees, voel ik een vreemd gevoel van herkenning.
De dag dat ik ontdekte dat ik zwanger was, was ik aan het werk. Ik was een fotoshoot aan het produceren in Londen, ik was bezig met het managen van een groot project onder leiding van beroemdheden en ik had wekenlang keihard gewerkt om ervoor te zorgen dat alles perfect zou verlopen. Ik was in mijn element, ik werkte in een snelle rol waar ik mijn hele leven naartoe had gewerkt.
Eerlijk gezegd was ik dolblij. En de volgende 12 weken bevond ik me in die kleine bubbel van geheimzinnigheid waar niemand wist dat ik in verwachting was en het werk gewoon doorging.
Afbeelding Bron: Jenny Francis
Uiteindelijk begon ik het mensen te vertellen en toen begon mijn denkwijze te veranderen. Na het bekendmaken van ons nieuws werden de eerste reacties van “oh wat leuk” vaak gevolgd door: “Wat zei je werk toen je het vertelde? Hoe nam je werk het op? Hoe voel je je nu om een jaar weg te gaan van je werk?”
Wat zou mijn werk ervan zeggen? Wat zou een jaar zwangerschapsverlof met mijn carrière doen? Hoe kon ik relevant blijven in een concurrerende sector met zoveel anderen die bereid waren om in mijn schoenen te springen en het over te nemen?
Plotseling barstte mijn kleine babybubbel en werden de dingen echt. In plaats van na te denken over het feit dat er een tijdperk van moederschap aanbrak, begon ik na te denken over hoe mijn carrière zou eindigen. Wat zou er op mijn werk komen te staan? Wat zou een jaar zwangerschapsverlof met mijn carrière doen? Hoe kon ik relevant blijven in een concurrerende sector met zoveel anderen die bereid waren om in mijn schoenen te springen en het over te nemen? Ik raakte al snel in paniek.
Ik was in mijn twintiger jaren begonnen met een fulltime baan en ik had nooit een moment de tijd genomen om me niet op mijn carrière te concentreren. Ik had er alles voor gegeven en nu had ik een baan waar ik van hield, maar nu stond ik op het punt om er een heel jaar tussenuit te gaan en het risico te lopen dat ik er niet meer op dezelfde manier zou zijn als ik terugkwam. Ik lag ’s nachts in bed en maakte me zorgen dat de mensen me zouden vergeten; dat een jongere, meer opgewonden, niet op het punt staande zwanger te worden het snel zou overnemen en dat ik heel snel oncool en irrelevant zou worden.
Ik haatte mezelf omdat ik dit dacht. Ik wilde zo graag moeder worden, dus waarom had ik niet meer vertrouwen in mezelf?
Ik herinner me dat ik het mijn werk vertelde en dat ze dolblij voor me waren en, als er al iets was, niet verrast en niet aangedaan leken door mijn nieuws. Maar ondanks hun steun, had ik nog steeds het gevoel dat ik niet het jaar vrij kon nemen waar ik recht op had. Niet zozeer om financiële redenen, maar om de enige reden dat ik mijn voet tussen de deur moest houden.
Ik vertelde hen dat ik waarschijnlijk na negen maanden terug zou komen. En zelfs nog meer, dat ik tijdens mijn zwangerschapsverlof een groot project voor hen zou beheren, in de hoop dat ik door thuiswerk aan te nemen relevant zou blijven. En dat deed ik. Ondanks het feit dat ik, toen mijn prachtige baby er was, de chaos van het moederschap volledig omarmde, kon ik het gevoel niet van me afschudden dat ik weer aan het werk moest.
“Ik haatte mezelf omdat ik dit dacht. Ik was zo opgewonden om moeder te worden, dus waarom voelde ik me niet zelfverzekerder?”
Ik plande het enorme evenement tijdens dutjes en organiseerde het drie nachten lang – de eerste drie nachten die ik zonder mijn baby had – terwijl ik borstvoeding gaf, wat betekende dat ik veel moedermelk afkolfde op het toilet en tegelijkertijd instagrambeelden postte met mijn reservehand.
Het was echter dat evenement dat me deed beseffen dat het krijgen van een baby geen zelfmoord in mijn carrière hoefde te betekenen. Het evenement zelf zat vol met zeer succesvolle vrouwen en bijna 50 procent had zelf kinderen. Ze stopten allemaal om me te vertellen hoe verbaasd ze waren dat ik dit voor elkaar had gekregen tijdens mijn zwangerschapsverlof. Mijn vrouwelijke bazen, die ook op het evenement aanwezig waren, waren de meest voorvechters van allemaal.
Het waren natuurlijk die andere vrouwen die me aan het denken zetten! Een gezin stichten hoeft natuurlijk niet het einde van mijn carrière te betekenen. Het betekent misschien dat het jongleren echt is, en dat dingen moeilijker zijn, maar het betekent zeker niet dat het voorbij is.
En Adele had een soortgelijk besef. “Ik koos ervoor om de schaarste van succes en het idee dat je constant relevant moet zijn om succesvol te zijn, af te wijzen,” zei ze. “En dat ik misschien, heel misschien, zowel op als naast het podium een hit kon zijn.” Ze zei dat haar succes om werk en moeder in balans te houden te danken was aan andere vrouwen in de industrie die een precedent geschapen hebben dat je geen keuze hoeft te maken tussen een professioneel en een ouder leven. “Dankzij hen heb ik het volste recht om de baas op het werk en de baas thuis te zijn,” voegde ze eraan toe.
Anna Mathur, psychotherapeute en auteur van de bestseller “Raising a Happier Mother”, zegt dat deze paniek over carrière en moederschap maar al te vaak voorkomt. “Het komt vaak doordat vrouwen tegenwoordig alles in hun carrière stoppen, dan worden ze moeder en willen ze daar ook alles in stoppen,” vertelt ze aan fafaq. “En dat is verwarrend en angstwekkend, omdat ze het gevoel hebben dat dat niet mogelijk is – ze kunnen zich dus niet voorstellen hoe dat moet.”
Het idee van vroeger dat er een dorp nodig is om een kind op te voeden, bestaat ook niet meer zoals vroeger. “Moeders die in de buurt van hun ouders en bredere familie wonen, worden minder verondersteld en grootouders moeten op latere leeftijd werken of zijn ouder, zodat moeders geen ondersteunend netwerk zien dat hen zal helpen om met succes terug te keren naar het werk,” zegt Mathur. “De maatschappij en de werkplekken moeten het verhaal veranderen zodat vrouwen het gevoel krijgen dat het mogelijk is om beide te doen.”
De liefdadigheidsinstelling Pregnant Then Screwed heeft onvermoeibaar campagne gevoerd voor verandering en voor discriminatie van zwangere mensen op het werk. “Ouders verbergen vaak de uitdagingen van thuis op het werk om meer aanwezig te zijn op het werk, vaak uit angst om ontslagen of verdrongen te worden,” voegt Mathur toe. “Maar wie begrepen wordt en een gevoel van vertrouwen, autonomie en flexibiliteit krijgt, heeft veel meer kans om zowel thuis als op het werk goed te gedijen. Wanneer ouders zich niet gesteund en niet vertrouwd voelen, kan er wrok en een burn-out ontstaan.”
“Wees lief voor uzelf en verwacht niet dat uw hersenen na het zwangerschapsverlof meteen weer in de versnelling gaan.”
Maar hoe zit het met de mindset van vrouwen, hoe kunnen ze zichzelf helpen voorbereiden zodat ze het gevoel hebben dat ze dit evenwicht kunnen bereiken? Mathur zegt: “Het belangrijkste is om met uw werkgever te praten om erachter te komen wat zij hebben om u in staat te stellen het beste van uzelf te geven in zowel uw werk als uw privéleven. Als zij niets hebben, praat dan met andere vrouwen op het werk en met vrienden en familie, want vaak kunnen zij u voorzien van tips en aanmoedigingen.”
Mathur legt ook uit dat nieuwe moeders moeten leren jongleren. “Praat erover op het werk, probeer het niet te verbergen, want het kan zijn dat u meer steun en begrip krijgt dan u denkt. Bovendien is het mentaal veel minder vermoeiend dan proberen te doen alsof het niet bestaat,” zegt Mathur. “Wees ongegeneerd als u het over de logistieke problemen hebt, zodat u duidelijk kunt zijn over wat u van uw werkgever nodig hebt. Wees ook lief voor uzelf en verwacht niet dat uw hersenen na uw zwangerschapsverlof meteen weer op volle toeren gaan draaien. Neem rust wanneer u kunt en overleg met uw partner over het verdelen van de kinderopvang, zodat u allebei wat tijd voor uzelf hebt.”
Adele, die openlijk sprak over haar wens om nog een baby te krijgen met haar partner Rich Paul, zei over het feit dat ze haar recordbrekende carrière volhield terwijl ze haar zoon opvoedde: “Je raadt het nooit? Ik ben er f***ing mee weggekomen.” Op de rest van ons om dit voorbeeld te volgen!
Afbeelding Bron: Getty / Stefanie Keenan