Pete Davidson’s nieuwe film De koning van Staten Island is iets dat afwijkt van zijn gebruikelijke komische act. Voor fans die hem gewoon van hem kennen SNL optredens of zijn persoonlijke leven van tabloid-veevoeder, het is misschien verrassend, maar in werkelijkheid is de film sterk gebaseerd op het echte leven van Davidson.
‘Die man staat absoluut dicht bij me, zoals vijf jaar geleden. Al die ervaringen zijn absoluut echt,’ vertelde Davidson The Washington Post. “[Het] is 100% ik”, voegde hij eraan toe SFGate, en dat is niet moeilijk te geloven. Zijn karakter in de film, Scott, heeft nogal wat grote overeenkomsten met de echte Davidson. Beiden worstelen met hun mentale en fysieke gezondheid (tot aan de ziekte van Crohn, iets waar Davidson redelijk open over is geweest) en verloren hun brandweermannen bij het instorten van gebouwen: de fictieve vader van Scott stierf in een gebouw toen Scott zeven was, dezelfde leeftijd als Davidson. toen zijn vader stierf in de Twin Towers op 9/11. De film gaat over Scott’s moeder die weer begint te daten, iets waar ook Davidson in de loop van zijn leven mee te maken heeft gehad.
Op veel manieren, De koning van Staten Island is een manier voor Davidson om zijn eigen verhaal terug te winnen van de roddelmolen en publieke speculatie. Alle rommelige delen van het leven van Davidson zijn de afgelopen jaren te zien geweest, van zijn geestelijke gezondheidsproblemen tot zijn zeer openbare betrokkenheid (en uiteenvallen) met Ariana Grande, gevolgd door een opzienbarende relatie over de rebound met Kate Beckinsale.
“Als je voer voor roddelbladen wordt, heb je niet echt zeggenschap over hoe je wordt gezien of de waarheid of wat dan ook,” legde Davidson uit aan de Post. “Dus ik heb echt van deze gelegenheid gebruik gemaakt om te laten zien hoe ik me echt voel. En ik denk dat daar iets moois in zit. En ik ben erg dankbaar dat [regisseur] Judd [Apatow] mij dat heeft toegestaan.” Dat omvatte ook het casten van een aantal van zijn persoonlijke vrienden en familie in de film, ook al zijn het geen professionele acteurs. Uiteindelijk geeft Davidson toe dat de film evenzeer gaat over het vinden van catharsis voor zichzelf als over het vertellen van een meeslepend en vermakelijk verhaal.
‘Het is zo transparant en eerlijk en open als ik maar kan zijn. Ik hoop dat als je het ziet, je misschien ziet wat ik in mezelf zie’, vertelde hij SFGate. “Het stelde me in staat om op persoonlijk niveau te genezen. Mijn belangrijkste doel hierbij was om eruit te groeien.”
Afbeeldingsbron: Everett-collectie