In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is de keuze voor een kinderloos leven geen fase waar ik overheen groei.
Als ik denk aan de mogelijkheid om leven op de wereld te zetten, word ik overweldigend ongerust. Niet omdat ik denk dat ik een vreselijke moeder zou zijn of omdat ik een afkeer van kinderen heb. Ik ben dol op kinderen en wil de beste rijke tante zijn, maar er zijn veel redenen die mij tot deze beslissing hebben gebracht.
Eerst en vooral vind ik dat het krijgen van een kind geen beslissing is die lichtvaardig genomen moet worden. Aan het einde van de dag is het een verplichting om een mens op te voeden – door hem goed van kwaad te leren, te accepteren tot wie hij zich zal ontwikkelen en zijn leidraad te zijn terwijl hij door de wereld om hem heen navigeert. Dat is geen gemakkelijke taak; iedereen geeft op een andere manier leiding en elk kind is uniek. Hoewel niemand een perfecte ouder is, kost het veel tijd en moeite om een geweldige ouder te zijn.
Tegenwoordig is het ook een luxe om een ouder te zijn. De gemiddelde persoon kan het zich in de meeste delen van het land niet veroorloven om een huis te kopen en velen leven van salaris tot salaris. In de huidige economie zijn de enige mensen die het zich kunnen veroorloven om voor een kind te zorgen de hogere middenklasse en hoger. Met de kosten van boodschappen en gas, kan ik me niet voorstellen om luiers, kinderopvang, kleding, eten en andere benodigdheden aan mijn maandelijkse budget toe te voegen. Het zou voor veel mensen, waaronder ikzelf, fiscaal onverantwoord zijn om nu kinderen te nemen.
Zelfs als we het financiële aspect buiten beschouwing laten, zijn moederschap en zwangerschap voor mij als zwarte vrouw in Amerika bijzonder onaantrekkelijk. Wist u dat zwarte vrouwen drie keer zoveel kans hebben om tijdens de bevalling te sterven als blanke vrouwen? De pijn en het ongemak van zwarte vrouwen worden consequent genegeerd in medische ruimten. Zo erg zelfs dat Serena Williams bijna stierf tijdens de bevalling van haar eerste kind, Olympia. Ze moest voor zichzelf opkomen omdat de meeste artsen niet naar haar luisterden en in plaats daarvan haar pijn ontkenden. Als de grootste tennisspeelster aller tijden niet goed behandeld werd, hoe groot denkt u dan dat de kans is dat een onbekende zwarte vrouw dezelfde of een slechtere behandeling krijgt?
En als ik een bevalling in Amerika overleef, wat gebeurt er daarna? Wat gebeurt er als er een prachtig zwart kind ter wereld wordt gebracht? (Spoiler alert: het is geen zonneschijn en regenbogen). Dit kind zou niet alleen op de wereld worden gezet in een klimaatcrisis en een wereld die voortdurend door oorlog wordt geteisterd, maar dit kind zou ook een doelwit van geweld zijn. Hoe vaak ziet u een verhaal over een schietpartij op een school? Hoe vaak hoort u over een onschuldig zwart kind dat door een politieagent wordt gedood? Deze gruweldaden gebeuren zo vaak dat we er ongevoelig voor zijn geworden.
Ik wil geen leven op deze wereld zetten en het dan verloren laten gaan, zoals het leven van Elijah McClain, de studenten in Uvalde en de duizenden prachtige Palestijnse kinderen in Gaza. Ze verdienden het allemaal om te leven, oud te worden, verliefd te worden en hun dromen na te jagen, maar ze hebben nooit de kans gekregen. De wereld is een erg donkere plek en ik kan met een goed geweten geen kind in een wereld brengen waar ik zelf niet voor gekozen zou hebben.
Zelfs als we de toestand van de wereld buiten beschouwing laten, wil ik een leven leiden waarin ik mijn hoogste prioriteit ben. Wat de reden ook is, als u ervoor kiest om kinderloos te zijn, is uw beslissing net zo geldig als iemand die wel moeder wil worden, want een kind krijgen verandert alles. Een kind zou het middelpunt van de wereld van de ouders moeten zijn – hun geluk, hun gezondheid, hun veiligheid, hun welzijn zou altijd bovenaan moeten staan.
Maar ik wil een leven leiden waarin ik mezelf en mijn gemeenschap centraal stel. Ik vind het heerlijk om deel uit te maken van de dorpen van mijn vrienden en families. Door ervoor te kiezen om geen kinderen te hebben, kan ik investeren in de kinderen die ik al in mijn leven heb. Ik wil helpen om vreugde in hun leven te brengen en de last voor hun ouders te verlichten. Dat werkt voor mij. Als dat me egoïstisch maakt, noem me dan egoïstisch. Het is mijn lichaam, het is mijn leven en het is mijn keuze. Ik heb liever spijt dat ik geen kinderen heb dan dat ik spijt heb dat ik ze wel heb.
Afbeelding Bron: Getty / Catherine Falls Commercial