Heb je gehoord van “dopaminedressing”? Video’s getagd met de zin hebben een collectieve 64 miljoen views op Tiktok, en de praktijk is eenvoudig: gooi een outfit samen met de bedoeling je humeur op te heffen. Nog beter? U kunt profiteren, ongeacht of u al dan niet in mode houdt. Ik hield van het idee dat de dagelijkse handeling van het aankleden (vooral na een pandemie in zweet) mogelijk mijn humeur en creativiteit kon stimuleren. Om nog maar te zwijgen van de stemming is een belangrijke voorspeller van gezondheid en levensduur, zeggen studies. Dus besloot ik het uit te proberen.
Van maandag tot en met vrijdag vroeg ik mijn tiener zelf: is dit de sfeer? En luisterde naar haar met mijn hele hart.
De kleding die we dragen zijn een weerspiegeling van onze persoonlijkheid en vaak uiten we onszelf. Maar kan een outfit daadwerkelijk uw humeur beïnvloeden? Blijkbaar, ja. Studies tonen aan dat outfitkeuze de kracht heeft om verschillende emoties te genereren. In het geval van dopaminedressing draait het allemaal om het vergroten van wat algemeen bekend staat als uw ‘gelukkige hormoon’.
“Dopamine motiveert ons om een positief resultaat uit de huidige situatie te vinden, of dat nu een manier is om pijn te beëindigen of een manier te vinden om plezier te vergroten” van mode “.
“Hoewel dopaminedressing vaak wordt beschreven als het dragen van kleding die onze stemming stimuleert, kan het nauwkeuriger worden omschreven als de wens om een positief resultaat te bereiken op basis van wat we kiezen om te dragen”, zegt ze. “Daarom gaat het meer om de verlangens, overtuigingen en verwachtingen van de drager dan het kledingstuk.” Dus echt, het gaat niet om de outfit; Het gaat over de bedoeling achter de outfit.
Om te zien of de wetenschap uitcheckte, probeerde ik het als een experiment. Elke dag van de werkweek kleedde ik me met de bedoeling mijn dopamine te verhogen. Mijn proces? Nou, ik denk dat tiktok-gebruiker @thedirtythirties het het beste zegt: “Mijn hele sfeer, mijn haar, mijn make-up, mijn oorbellen, mijn outfit, alles, wordt bepaald door de 15-jarige ik. En dat is hoe ik ‘M genezing mijn innerlijke kind. Ik vraag de 15-jarige mij voordat ik het huis verlaat:’ Zie ik er verdomd cool uit? ‘ En als die teef zegt: ‘Ja,’ oh het is aan! ” Dus van maandag tot en met vrijdag vroeg ik mijn tiener zelf: is dit de sfeer? En luisterde naar haar met mijn hele hart.
Ik was benieuwd of dopaminedringing me echt zou helpen met mijn geestelijke gezondheid, vooral als iemand die worstelt met lichaamsdysmorphia -stoornis – een geestelijke gezondheidstoestand die me in mijn uiterlijk “waargenomen fouten” heeft geobsedeerd door “waargenomen fouten”. Hoewel ik begreep dat dopaminedressing niet al mijn onzekerheden kon repareren, was ik hoop dat het me op zijn minst zou laten zien aankleden in een ander licht. Hier is hoe het ging.
Mijn dopamine -verband -dagboek
Maandag
De look: Ik begon de week met een loszittende denim-overall met een funky puffer jas van Soulgoods (beide zuinig). Het was absoluut een crossover van monteur-meets-piloot “Top Gun”-maar op een sexy manier. Niet om op te scheppen, maar een constructorarbeider riep tegen me tijdens het dragen van deze outfit, dus neem ik dat als een overwinning. Het was geen catcall – ik negeerde het stopbord dat hij vasthield – maar aandacht is nog steeds aandacht!
The Feels: Ik was opgewonden om mijn outfit uit mijn appartement te dragen en kreeg de kans om het te laten zien op een (zeer opwindende) tandartsafspraak. Ik ben meestal niet geïnteresseerd in chatten met nieuwe mensen terwijl ik boodschappen deed, maar toen ik de lobby binnenliep, complimenteerde een andere patiënt mijn outfit en het begon een gesprek. Ze was een moeder van twee die een schattig paars vest wiegde met gehaakte vlinders. Ze vertelde me dat haar zich dicht bij haar overleden grootmoeder voelde die van vlinders hield en het was ook een van de weinige dingen waarin ze zich goed voelde na het geven van 6 weken eerder geboorte (een collega-dopamine-dressoir, in het wild!). Om nog maar te zwijgen van het feit dat ik wat straatweergave kreeg van mijn tandarts die iedereen de kamer binnen liet komen – terwijl zijn handen in mijn mond zaten – om te pronken met mijn jas. (Ik wou dat ik dit verzonnen had.) Ik liep naar huis glimlachend met mijn vers gereinigde tanden.
Dinsdag
De look: Ik werd wakker en wilde me gezellig voelen, dus ik gooide een enorme trui over wat flodderige jeans met rode cowboylaarzen. Ik dacht dat de chaotische energie me kon helpen wakker te worden, en dat deed het. Voordat het werk begon, nam ik een ronde rond mijn blok en voelde ik wat frisse lucht voordat ik e -mails opende.
Het gevoel: hoe vaak krijg je de kans om een zebraprint bloemen te combineren met cowboylaarzen? Ik voelde me vet en krachtig, wat me hielp ruimte in te nemen. Wat we dragen zegt iets over ons dat wordt geïnterpreteerd door degenen met wie we communiceren, zegt Dr. Mair. “Wanneer we kleding kiezen die ons een goed gevoel geven over onszelf, is de indruk die we aan anderen geven verhoogd en wederzijds in onze interacties.” Laten we zeggen dat deze laarzen zijn gemaakt om te lopen – en dat is precies wat ik deed.
Woensdag
De look: halverwege de week hield ik de gezellige trein op gang. Ik wilde zien hoe dopaminedressing eruit kon zien als ik joggingbroek omarmde. Het idee: maak het straatstijl. Ik gooide op een zwarte Franse Terry -trui van Mott en Bow en combineerde het met een paar olijfgroene joggers. De witte tennisschoenen hebben de vibes echt voltooid.
het gevoel: Het voelde vreemd om zweet te omarmen terwijl dit experiment deed. Zoals velen die op afstand begonnen te werken tijdens de pandemie, werk ik nu al een paar jaar thuis. Het is zo gemakkelijk om in PJ’s te blijven, wat vaak betekent dat rituelen voor het overslaan van basishygiëne zoals douchen of mijn tanden poetsen. Hoewel het beschamend is om toe te geven, is het gewoon gemakkelijker om op de snooze -knop te drukken en vlak voor het werk uit bed te rollen. Blijkt dat ik niet elke dag een baljurk hoef te dragen om de voordelen van dopamine -dressing te plukken. Doelgericht zijn over mijn outfit-selectie was genoeg om zich bij elkaar te voelen en had geen franje nodig.
Donderdag
The Look: Na het succes van de look van woensdag van woensdag, had ik niet zin om helemaal uit te gaan en in plaats daarvan voor de basis te kiezen. Mijn go-to-witte T-stukken zijn de laatste tijd van Mott en Bow geweest. En hoewel er iets zo cools is over een klassiek wit tee-moment, gooide ik op een kastanjebruine vest voor een meer oma-chique look die beter bij mijn sfeer paste.
Het gevoel: dicht bij het einde van de week, merkte ik dat ik me beter voelde dan ik normaal zou doen tijdens een BDD-flair-up. Ik geef toe dat dopaminedressing me niet beter voelt over hoe ik kijk , maar meer over hoe ik over mezelf denk in de kleding. Ik geef mezelf toestemming om bijvoorbeeld onderbewust te zijn over mijn maag. Dr. Mair zegt dat het onwaarschijnlijk is dat alleen dopaminedressing op lange termijn veranderingen in stemming of geestelijke gezondheid kan brengen, maar het kan bijdragen aan een verbetering op de korte termijn-en dat begin ik ook in mijn eigen ervaring te zien.
Vrijdag
De look: Ik besloot om de geribbelde zwarte midi van Nasty Gal te nemen voor een spin en gooide een gebreide trui met strepen van zwarte, roodoranje en donkere mosterd. Ik paste bij mijn lippenstift met de roodachtige strepen en trok aan hoge zwarte laarzen. Mijn haar ging in een paardenstaart omdat ik nauwelijks de emotionele energie had om te douchen, laat staan mijn haar wassen.
Het gevoel: Als ik eerlijk ben, werd ik niet wakker in een goed humeur. Het was een van die: “Oh god, ik zie er echt zo uit?” soort dagen (iykyk). Dus een deel van mij wilde ziek inroepen, in PJ’s blijven en het experiment opgeven. Maar ik had de overhand door ervoor te zorgen dat mijn outfit een goede mix van comfortabel en schattig was. Toen marcheerde ik mezelf naar een nieuwe coffeeshop waar ik vrolijk mensen in een veilige hoek keek. Er zullen altijd goede en slechte dagen zijn, maar het beginnen door opzettelijk te zijn over hoe ik mezelf wil uitdrukken, heeft echt geholpen. Natuurlijk geneest het mijn humeur niet helemaal, maar ik had een productieve werkdag en eindigde de week sterk in een outfit die me ook voelde sterk.
Mijn afhaalmaaltijden op dopaminedressing
Mijn favoriete onderdeel van dopamine -dressing was mezelf een excuus geven om het huis uit te gaan. Met het excuus om nieuw samengestelde outfits te dragen, zou ik ze willen meenemen voor een draai – zelfs als het alleen voor een coffeeshop was. Het heeft me ook geholpen gesprekken te aangaan met vreemden, zoals de moeder bij mijn tandartsafspraak.
Uiteindelijk betekende dopaminedressing voor mij het dragen van wat goed voelde, niet noodzakelijk wat “trendy” was – en volgens Dr. Mair ben ik ergens mee bezig. “Dopaminedressing gaat echt over het aankleden op een manier waardoor je je goed voelt en als dat eerst troost is, dan is dat dopaminedressing voor jou”, zegt ze. “Het comfort heeft betrekking op zowel fysieke als psychologische ervaring. Als we ons op ons gemak voelen, zijn we meer ontspannen, op ons gemak bij onszelf en anderen, en dit maakt gesprek en interacties vloeibaarder en betrokken. Dit verhoogt ons vertrouwen en comfort verder.”
Ik verwacht niet dat ik in de nabije toekomst op straatstijlverslagen zal verschijnen, maar ik merkte wel dat ik NYC-trottoirs op NYC-trottoirs liep wetende dat de 15-jarige ik zou zeggen: “Die teef ziet er verdomd cool uit.”
“Domapine Nails” zijn de perfecte uitbreiding van de Dopamine Fashion Trendimage Bron: Fafaq Photography / Melanie Whyte