Wij zijn millennials, natuurlijk laten we onze kinderen niemand knuffelen die ze niet willen. Of ze een pak slaag geven als disciplinaire maatregel. Of ze hun eten laten opeten voordat ze het toetje krijgen. Want opvoeden zoals onze ouders dat deden, is precies wat niet in is voor 2024 – althans voor de groep mensen tussen 28 en 43 jaar die kinderen hebben.
Millennials brengen een nieuwe golf van modern ouderschap, iets waarvan velen beweren dat het beter is. En hoewel elke generatie ouders bepaalde regels en verwachtingen met zich meebrengt die afgestemd zijn op de tijd waarin mensen leefden, maakt zacht ouderschap een behoorlijk statement bij millennials (samen met nog een paar andere ouderschapsstijlen).
Hoe ziet het ouderschap er tegenwoordig eigenlijk uit? Wat voor regels leggen millennial ouders op, of voeren ze eigenlijk helemaal niet uit? Hoe verschilt dit van de manier waarop millennials zelf zijn opgevoed? Hieronder delen 23 millennial ouders hoe hun opvoedingsregels en -tips eruit zien.
Is helikopterouderschap zo slecht? Deskundigen bespreken de voor- en nadelen
Zo ziet het ouderschap van millennials eruit
“Mijn dochter, die 2 is, slaapt bij ons in de kamer, en dat blijft ze doen tot ze niet meer wil. Als kind had ik er een hekel aan om alleen te slapen, en als volwassene slaap ik nog steeds niet alleen. Ik wil nooit dat ze zich alleen voelt in haar eigen huis.” – Allie
“Ik ben grootgebracht met het op mijn tenen lopen om de gevoelens van volwassenen heen en als ze ontploften, had ik altijd het gevoel dat het mijn taak was om me te verontschuldigen of ze een plezier te doen of extra lief te zijn tot ze zich beter voelden. Nu zorg ik ervoor dat ik me bij mijn kinderen verontschuldig als ik de kluts kwijt ben en leg ik uit dat volwassen zijn moeilijk kan zijn.” – Christina
“Ik beantwoord al hun ‘waarom’-vragen, zodat ze mijn perspectief begrijpen.” – Rachel
“Ik respecteer het als mijn dochter ‘nee’ zegt of aangeeft dat ze iets niet wil doen. Als ik haar kietel terwijl we spelen en ze zegt ‘nee’, dan stop ik.” – Hannah*
“Ik vind het prima als mijn kinderen mentale gezondheidsdagen vrij van school nemen. Geen van beiden heeft moeite met cijfers, dus als ze af en toe thuis willen blijven, vind ik dat prima.” – Kristen
“Wij slaan onze kinderen niet. We kunnen op het heetst van de strijd een paar keer op een hand slaan, maar nooit meer dan dat. Mijn moeder sloeg mijn kinderen toen ik klein was, dus het is iets waar ik veel waarde aan hecht.” – Lauren*
“We geven geen commentaar op eten.” – Savanna
“We laten onze kinderen niet alles van hun bord in één keer opeten. Als ze hun eten niet opeten, zetten ze het in de koelkast. Als ze om een snack vragen, eten ze wat er nog op hun bord ligt voordat ze iets nieuws krijgen.” – Desirae
“We laten mijn dochter ons zien vechten, maar we laten haar ook zien hoe we herstellen na een ruzie.” – Erin
“Ik zorg ervoor dat ik me bij mijn kinderen verontschuldig als ik mijn geduld verlies en leg uit dat volwassen zijn moeilijk kan zijn.”
“Onze regels voor schermtijd zijn twee uur schermtijd per dag. Maar ook, met niemand chatten op hun computerspelletjes. Als ze willen chatten, kunnen ze communiceren met hun vooraf goedgekeurde vrienden op FB messenger kids.” – Jamie
“Mijn dochter houdt van ballet, maar heeft een hekel aan voordrachten, dus geen gedwongen voorstellingen. Ik zou gedwongen zijn om op het podium te gaan staan. Ze zat bij ons in het publiek en juichte haar zus en vriendinnen vrolijk toe tijdens hun voordracht. Als ze leert dat je van iets kunt houden zonder dat je een product hoeft te maken, ben ik dolblij.” – Emily
“We verafgoden het toetje niet. Het is niet iets wat ze verdient, snoep wordt haar op dezelfde manier gegeven als elk ander soort voedsel. Eten in het algemeen is geen beloning.” – Kim
“We praten niet over lichamen, behalve over wat ze kunnen en hoe ze werken. Nooit over hoe ze eruit zien of hoe iemand anders eruitziet.” – Katherine
“Mijn zoon is pas 3 en mijn dochter pas 8 maanden oud, maar ik praat niet negatief over mijn lichaam waar zij bij zijn.” – Ashley*
“Ik koester nooit wrok en gebruik nooit de stille behandeling. We praten over emoties en werken eraan.” – Jamie
“We dwingen hen zeker niet om te knuffelen of fysieke affectie te tonen aan iemand die ze niet willen. Ze moeten echter wel zwaaien of afscheid nemen/hello zeggen op een manier die ze zelf kiezen.” – Rosalind
“Bijna geen logeerpartijtjes, behalve wat familie en één of twee vrienden die ik als familie beschouw. Ik haal ze om middernacht op voordat ze blijven slapen.” – Lacey
“Wat technologie betreft, hebben mijn kinderen geen eigen tablet. Ze mogen niet op een van onze telefoons of op een tablet zitten aan de eettafel of in restaurants.” – Madi*
“Ik mocht niet tegen mijn ouders opkomen of zeggen wanneer iets me dwars zat of mijn gevoelens kwetste. Een van mijn meest trotse prestaties is dat mijn dochter zich nu op haar gemak voelt om me precies te vertellen hoe ze zich voelt of als ik haar gevoelens heb gekwetst. Dat ze haar emoties openlijk kan uiten, is zo fijn voor ons allemaal.” – Stacy
“Mijn zoon mag iets anders zijn dan blij. Toen we opgroeiden, kregen we te horen dat we onze houding moesten aanpassen als we andere gevoelens hadden dan blij. Ik vertel mijn zoon dat hij zijn gevoelens mag voelen.” – Amanda
“We dwingen onze kinderen niet om hun speelgoed te delen als ze dat niet willen, maar we vertellen hen ook dat anderen soms misschien niet met hen willen delen en dat dat oké is.” – Erin
“Mijn kinderen zijn 13, 11 en 8. Van mijn jongens wordt verwacht dat ze dezelfde huishoudelijke taken doen als mijn dochter. Ze verlaten mijn huis als ze weten hoe ze de binnenkant van het huis en de mentale belasting moeten onderhouden, net zo goed als hoe ze het gazon moeten maaien. Sporten is ook niet geslachtsgebonden; ze doen waar ze in geïnteresseerd zijn, of dat nu dans, turnen, hockey, enz. is.” – Katy
“Als onze 3-jarige niet luistert, geven we haar drie waarschuwingen en na de derde keer halen we ons samen met haar uit de situatie, gaan we ergens rustig zitten, halen we diep adem, identificeren we de emotie die het gedrag veroorzaakte en bespreken we waarom het gedrag niet oké was en hoe we die emotie op een gezonde manier kunnen overbrengen, met respect voor haarzelf en de mensen om haar heen.” – Tifani
Een sterretje (*) geeft aan dat de naam gewijzigd is.
Grasmaaierouders zijn de nieuwe helikopterouders – alleen zijn ze misschien nog wel ergerImage Source: Getty / freemixer