Waarschuwing voor inhoud: Het volgende verhaal bevat spoilers voor “Oppenheimer.
Christopher Nolan’s meeslepende film “Oppenheimer” vertelt het waargebeurde verhaal van J. Robert Oppenheimer (Cillian Murphy), die de leiding had over de creatie van ’s werelds eerste atoomwapens als onderdeel van het Manhattan Project tijdens de Tweede Wereldoorlog. De film behandelt zijn levensverhaal vanaf zijn tijd als jongeman in Europa tot zijn vroege hoogleraarschap in Californië, en volgt hem na de Tweede Wereldoorlog tot de jaren waarin de regering achter hem aanzat omdat hij communistische banden had tijdens de Red Scare. Maar het is interessant om te zien dat “Oppenheimer” als film heel wat opnamen in zwart-wit bevat tussen de opnamen in kleur. Waarom wisselt “Oppenheimer” tussen zwart-wit en kleur? Het lijkt erop dat Nolan de twee methoden heeft gebruikt om het verhaal te verbeteren.
Een groot deel van de film draait om Lewis Strauss (Robert Downey Jr.), die samen met Oppenheimer voor de Amerikaanse atoom-energiecommissie werkte. Zoals de kijkers te weten komen, konden hij en Oppenheimer niet met elkaar opschieten. Maar naarmate het verhaal zich ontvouwt, wordt wat eerst een redelijke afkeer lijkt al snel onthuld als iets obsessiefs en sinisters, en het blijkt dat Strauss verantwoordelijk was voor een groot deel van de vernedering waar Oppenheimer na de oorlog mee te maken kreeg. In de film zien we Strauss in 1959 door president Dwight D. Eisenhower benoemd worden tot minister van Handel. Maar zijn omgang met Oppenheimer komt al snel aan het licht en Strauss wordt vernederd voor zijn rol in de affaire. Als u “Oppenheimer” bekijkt, zult u merken dat alleen scènes vanuit het perspectief van Strauss in zwart-wit worden getoond.
Nolan legde dit idee verder uit in een interview met Associated Press op 4 juni. “Ik wist dat we twee tijdlijnen in de film hadden,” vertelde de regisseur aan de krant. “De ene is in kleur, en dat is de subjectieve ervaring van Oppenheimer. Dat is het grootste deel van de film. De andere is een zwart-wit tijdlijn. Het is een meer objectieve kijk op zijn verhaal vanuit het oogpunt van een ander personage,” zei hij, verwijzend naar Strauss.
Omdat Nolan de beelden in IMAX filmde, leidde de film tot de ontwikkeling van de allereerste IMAX-filmstock. “We namen veel van onze haar- en make-up tests op in zwart-wit en gingen dan naar de IMAX filmprojector in CityWalk en projecteerden het daar,” vertelde hij aan de outlet. “Ik heb gewoon nog nooit zoiets gezien. Om zo’n enorm zwart-wit filmbeeld te zien? Het is gewoon een prachtig iets.”
Nolan omschreef de zwart-witscènes als “objectiever”, maar dat is één van de trucjes van “Oppenheimer”. De zwart-wit momenten zijn net zo subjectief als de andere omdat we ze zien door de zeer bevooroordeelde ogen van Strauss.
“Oppenheimer” is nu te zien in de bioscoop.
Afbeelding Bron: Everett Collection