Een van de minder bekende koninklijke tragedies is afgebeeld in seizoen vier van De kroon: Het ski-ongeval van Prins Charles in 1988. De aflevering, met de toepasselijke naam ‘Avalanche’, onthult hoe Charles bijna stierf – en een van zijn vrienden ook daadwerkelijk stierf – in een plotselinge lawine op een steile Zwitserse berg.
Volgens The Guardian, de lawine deed zich voor op de Gotschnagrat-berg in het skigebied Klosters, een van de steilste hellingen van Zwitserland, toen een onverwachte lawine op het koninklijke gezelschap neerkwam. Andere royals op de reis, waaronder prinses Diana en Sarah, hertogin van York, waren achtergebleven terwijl Charles een groep leidde voor een offroad-run. Zijn vriend, majoor Hugh Lindsay, was een 34-jarige legerofficier en voormalig ruiter van de koningin, met een zwangere vrouw thuis. De lawine begon zonder waarschuwing en naderde snel Charles en zijn gezelschap, die tussen de pistes stil stonden. Prins Charles was in staat om uit het directe pad van de lawine te komen, net als drie andere leden van hun gezelschap: zijn vriend Charles Palmer-Tomkinson, een Zwitserse politieagent en een Zwitserse skigids, Bruno Sprecher. Majoor Lindsay, samen met de vrouw Patricia van Palmer-Tomkinson, waren beiden niet in staat om de aanval te ontwijken. Patricia Palmer-Tomkinson liep niet-fatale beenblessures en een ingeklapte long op, terwijl Lindsay bij aankomst in het ziekenhuis dood werd verklaard.
Na de lawine probeerden de niet-gewonde leden van de partij, inclusief de prins, verwoed hun begraven vrienden uit te graven. Een AP-rapport van het ongeval citeerde een Zwitserse krantenredacteur die zei dat Charles hielp iemand uit de sneeuw te graven, hoewel de koninklijke familie geen commentaar gaf op dat specifieke stukje informatie. Een later artikel in Mensen bevestigde deze rapporten van het ongeval. Volgens de verklaringen van de groep merkte Sprecher het begin van de lawine op en riep hij naar de prins en de anderen om zo snel mogelijk weg te skiën. Alleen Lindsay en Palmer-Tomkinson waren niet in staat, en, zoals Charles in zijn verklaring zei, ‘werden weggevaagd in een wervelende maalstroom terwijl de berghelling langs ons heen leek te razen’.
Terwijl de politieagent om hulp riep, volgde de rest van de groep de piepers van hun vrienden en groeven ze in tien minuten door drie meter sneeuw. Sprecher was in staat om Palmer-Tonkinson nieuw leven in te blazen, maar Lindsay was al dood door een hoofdwond. Er werden helikopters gestuurd om het hele skifeest van de berg te krijgen en om te proberen de twee te redden die in het grootste deel van de lawine waren gevangen. Prins Charles was een van degenen die met een tweede helikopter van de hellingen werden getild; The Guardian meldde dat de piloot die Charles redde, zei dat hij zichtbaar radeloos was en huilde.
Onderzoek naar de oorzaken van de lawine en de verantwoordelijkheid voor de dood van Lindsay werd vrijwel onmiddellijk gestart. In juni 1988, slechts een paar maanden na het ongeval, werd de Los Angeles Times rapporteerde over de bevindingen van het onderzoek. Hoewel Prins Charles persoonlijk niet verantwoordelijk werd gehouden voor het ongeval, stelden de onderzoekers vast dat het koninklijke skifeest, als groep, de grootste verantwoordelijkheid droeg voor het veroorzaken van de fatale lawine: ‘Door buiten officieel gemarkeerde pistes te skiën, had de groep collectief risico dat elk lid uitsluit van persoonlijke verantwoordelijkheid voor het ongeval. ” Het ongeval vond plaats terwijl Charles de groep leidde op een ongemarkeerde, ongewoon steile helling die hij persoonlijk meerdere keren eerder had bevaren. Bovendien merkten de onderzoekers op dat er die dag een regionale lawinewaarschuwing van kracht was op de hoogte waar het ongeval plaatsvond, wat suggereert dat de omstandigheden op de berg in het begin misschien niet zo ongerept waren en dat het hele ski-uitje waarschijnlijk niet zo was geweest. plaatsgevonden.
Afbeeldingsbron: Getty / Tim Graham