We weten dat Alana Haim het podium kan verlichten, zoals we het afgelopen decennium hebben gezien als de jongste van het zusterpop-rock-trio, Haim. Maar wist je dat ze ook het scherm kon verlichten? Sinds de vallei trotse Chick Band in 2013 op de muziekscene barstte, hebben ze indruk gemaakt op iedereen van Dave Grohl tot Stevie Nicks en worden ze goede vrienden met Taylor Swift. Het was slechts een kwestie van tijd voordat collega Valley Kid en acht keer Oscar-genomineerde regisseur Paul Thomas Anderson ook kennis nam en, vanuit Pure Fandom, regisseerde verschillende muziekvideo’s van Haim, waaronder “Night So Long” en “nu. ”
Dus misschien zou het geen verrassing moeten zijn dat iemand zo getalenteerd als Anderson iets in Haim zou zien dat ze niet in zichzelf zag en een hele film over haar zou schrijven. Dit was nieuws voor Alana Haim – en zo begon de wilde rit die ze heeft gemaakt sinds “Licorice Pizza” in november in de bioscoop kwam. Dus, hoe voelt het voor een lokale Musician van Valley Girl die actrice is geworden?
“Ik heb altijd van de vallei gehouden, hoewel iedereen dacht dat de vallei niet cool was. Ik dacht altijd dat de vallei cool was.”
“Een beetje alsof ik in de Twilight -zone ben,” vertelt Haim aan Fafaq. Maar wat haar terug naar de aarde bracht, is het feit dat de film letterlijk werd gefilmd in de San Fernando -vallei, ook bekend als haar jeugdbuurt. “Ik heb altijd van de vallei gehouden, hoewel iedereen dacht dat de vallei niet cool was. Ik dacht altijd dat de vallei cool was”, legt ze uit.
De vallei is een gedeelte van Los Angeles dat toegankelijk is door een paar kilometers door een paar canyons te rijden. Maar als u in LA woont en met verkeer omgaat, kan dit een gedoe zijn. En in de jaren zeventig werd het beschouwd als een “ongewenst gebied” om in te wonen ondanks zijn grote economische waarde, bovengemiddelde openbare scholen en de iconische Ventura Boulevard. Dus, voor degenen die opgroeiden in de vallei, is het een heilige plek. Die weinigen wisten dat het cool was toen het niet cool was om dat te denken, maar de verbinding gaat dieper dan La Geography. Het gaat terug naar de lagere school voor PTA als Mama Haim, voorheen bekend als ‘Miss Rose’, was de kunstleraar van Anderson.
Haim legt uit: “Mijn moeder was de leraar van Paul voordat ze mijn vader had ontmoet, dus ze was niet mevrouw Haim, ze was Miss Rose – de meisjesnaam van mijn moeder is Rose, wat ook zo perfect is voor een naam van een kunstleraar. Dus opgroeien , mijn moeder zou altijd praten over hoe een van haar favoriete studenten Paul Thomas Anderson was … ze zou altijd zeggen: ‘Ik leerde Paul’ en we zouden altijd zijn: ‘Ok, zeker mam.’ ”
Haim vervolgt: “Jaren later, onze vriend, die zich in deze band bevindt genaamd Electric Gas, noemde ons en zei: ‘Hey Paul Thomas Anderson probeert je te pakken te krijgen’ … En we schreven hem een e -mail Zeggen: ‘Oh mijn god, we zijn zulke grote fans’, die mijn moeder niet vermelden. ‘
“Ik was gewoon zo verrast dat ik zelfs in deze film zat en ik vond het geweldig om er deel van uit te maken, dus ik had elke dag vlinders omdat ik gewoon goed werk wilde doen.”
Later, toen Anderson voor het eerst ontmoette, kwamen de Haim -zussen in het huis van Anderson aan met het plan om de connectie van hun moeder niet eens te vermelden. Maar de oudste Haim -zus, Este, flapte het op en de reactie van Paulus is wat Alana al jaren vreesde. Hij antwoordde: “Wie is je moeder?” En toen ze antwoordden: “Miss Rose”, zegt Haim “zijn ogen verlichtten … hij ging de kamer van zijn zoon in en hij had dit canvas, hij heeft dit schilderij dat hij had geschilderd met mijn moeder van deze berg in die van zijn zoon die van zijn zoon kamer … En hij zei: ‘Ik hield van je moeder, je moeder was een van mijn favoriete leraren.’ Toen begon onze vriendschap. Hij hield van mijn moeder, hij hield van ons, hij hield van dat we Valley -meisjes waren en dat we net zoveel van de vallei hielden als hij en nu jaren later zit ik in een film van hem. ”
Alana was niet voorbereid op wat hij van haar zou vragen: in de hoofdrol in zijn volgende speelfilm ‘Licorice Pizza’. “Ik bedoel, ik was elke dag nerveus, ik had elke dag vlinders op de set”, zegt Haim. “Ik was gewoon zo verrast dat ik zelfs in deze film zat en ik vond het geweldig om er deel van uit te maken, dus ik had elke dag vlinders omdat ik gewoon goed werk wilde doen. Dat was het echt. Ik dacht gewoon dat ik wilde weken Deze ervaring heeft het gewoon goed. ”
Oscar-genomineerde film werkt als een tijdcapsule van Los Angeles uit de jaren 70 en hoe het was om een jong kind te zijn dat het uitzoeken, wat dat ook is. Het is een beetje te gemakkelijk om deze film te noemen. Het is meer dan dat. Het is een liefdesbrief aan een tijdperk, een plaats, een gezin en het uitzoeken wie je bent, ongeacht hoeveel je probeert het te vermijden. Voor Alana was dat misschien het beste deel. In veel opzichten moest ze terug in de tijd naar haar jeugd in de vallei.
Haim herinnert zich: “Op Balboa Boulevard is er een tankstation en ik zou naar dat benzinestation gaan. Opgroeien, mijn beste vriend woonde in principe bij die uitgang op de 101, dus ik zou om de dag naar dat benzinestation gaan Krijg gas, en [Paul] sloot het af en ik herinner me dat ik opdook en er waren al die auto’s uit de jaren ’70 en ze wisselden het billboard om een caymet -reclamebord te zijn, en iedereen was in de jaren ’70 kleding en er waren zoveel mensen. ” Ze vervolgde: “Ik denk dat we allemaal blij waren om de hele zomer in 1973 te zijn. Het was wild. En ik bedoel, ik kleed me al sinds geboorte in de jaren 70, het is mijn tijdperk.”
Als je een fan bent van de band van Alana, weet je dat de jaren ’70 echt hun tijdperk is. De stijl van Haim bevat vaak de moeiteloze chique van de jaren ’70: lang natuurlijk haar en broek met hoge taille. Dus je zou aannemen dat ze een garderobe -item of twee uit de set zou pakken, toch? Maar Alana, toegegeven zo nerveus om op haar eerste filmset te zijn, verzette zich. “Ik heb niets kunnen nemen, wat zo triest is omdat ik zoveel van mijn garderobe hield tijdens deze film,” zegt Haim. “Ik hoopte dat ze tegen het einde misschien zouden zijn als: ‘Kies minstens één item’, en ik kon het niet doen. Maar ik bedoel, het was eigenlijk net als alles wat ik droeg op de middelbare school.”
Alana transporteert van de jaren ’70 naar het hedendaagse LA naar het hedendaagse en is nu een bonafide multi-hyfenaat, hoewel het woord haar ineenkrimpt. Met meerdere Grammy -nominaties heeft ze zeker het recht verdiend om zoveel te worden genoemd. Maar ze zal de laatste zijn die dat zegt. “Oh nee, ik denk niet dat ik het recht heb verdiend om een koppelteken te zijn. Ik beschouw mezelf nog steeds als een muzikant, maar ik hield van de ervaring en ik hield van acteren en het feit dat ik dit heb; ik bedoel dat ik heb Een beetje ‘de bug’, ‘zegt ze. “Ik ben opgewonden om op tournee te gaan, want daarna beginnen we met de” nog een Haim “-tour … en dan wie weet wat de toekomst inhoudt. Maar ik denk echt dat Paul iets in mij zag en ik ben het zo Blij dat hij dat deed omdat, ik ben een Boogschutter, dus ik hou ervan om nieuwe avonturen aan te gaan, en dit is het meest epische avontuur waar ik ooit deel van heb uitgemaakt. ”
Afbeeldingsbron: Everett Collection